Η ανακύκλωση του μίσους

-Ποκοπίκο μου...εδώ είσαι?
-Εδώ είμαι Χουχού μου...μην ανησυχείς.
-Ποκοπίκο, μην τους αφήσεις να με δέσουν...δεν έχω τίποτα είμαι καλά
-! Να σε δέσουν? ποιος το είπε αυτό? Κανένας δεν θα σε δέσει Χουχού μου και βέβαια είσαι καλά...αλλά ηρέμησε και συ, τι είδες και λιποθύμησες?
-Παράξενα πράματα Ποκοπίκο μου και...δεν τα είδα απλώς...τα έζησα. Και...θέλω να μου πεις τι άλλο σου είπε ο ζητιάνος, είναι σημαντικό για μένα.
-Μου είπε πολλά Χουχού μου. Μου είπε πολλά. Μου είπε άλλα που μπορώ να πω και άλλα που δεν μπορώ να πω. Ξέρεις...μου το απαγόρευσε. Αυτά που μπορώ να πω θα στα πω όλα.
-Ναι Ποκοπίκο μου θέλω να μου τα πεις, γιατί...γιατί κάτι συμβαίνει που δεν μπορώ να καταλάβω...
-Δεν συμβαίνει τίποτα Χουχού μου, απολύτως τίποτα.
-Στο είπε αυτό? ότι δεν συμβαίνει τίποτα? ότι όλα είναι εντάξει?
-Ναι, τον ρώτησα και μου το βεβαίωσε...να έρχονται και οι άλλοι...
-Καλημέρα Χουχού...πως είσαι?
-Καλά είμαι Ταρζάν.
-Καλημέρα Χουχού, πως είσαι?
-Καλά είμαι Τζέην, δεν έχω τίποτα....μα...Ποκοπίκο...μπορώ να σου πω κάτι στο αυτί?
-Πες μου χουχού μου
-Έλα κοντά μη μας ακούσουν...δε μου λες Ποκοπίκο...το σκοινί τι το θέλει η Τζέην και το κουβαλάει μαζί της?????
-!!! Περίμενε, θα τη ρωτήσω....Τζέην...τι το θες το σκοινί που έφερες μέσα στη σπηλιά?
-Ε...να...είπα μήπως χρειαστεί......
-Σε τι να χρειαστεί?
-Ε...είπα μήπως χρειαστεί να δέσουμε τον ελέφαντα, ξέρεις τώρα τελευταία έχει αγριέψει και δεν μπορεί ούτε ο Ταρζάν να τον κάνει καλά...γι αυτό το κουβαλάω μαζί μου μήπως εμφανιστεί ξαφνικά...
-Πήγαινε και άφησε το έξω από τη σπηλιά σε παρακαλώ Τζέην...Ταρζάν...αλήθεια είναι? έχει αγριέψει ο ελέφαντας?
-Ε...ναι αλήθεια είναι...μα τι πάθατε με το σκοινί? Τζέην, άφησέ το έξω να ησυχάσουμε...και...μια και είναι καλά η Χουχού, πες μας Ποκοπίκο τι άλλο σου είπε ο ζητιάνος?
-Ε...μου είπε μερικά, αλλά η Χουχού δεν είναι σε θέση τώρα να ακούσει τέτοια...
-Πρέπει να μας πεις Ποκοπίκο, εκτός κι αν δεν μας εμπιστεύεσαι....δεν μας εμπιστεύεσαι?
-Δεν τίθεται τέτοιο θέμα, και βέβαια σας εμπιστεύομαι, άλλωστε δεν είναι κάτι μυστικό αυτά που μου είπε και μπορώ να τα πω θα τα πω σε όλους...
-Και αυτά που σου είπε και είναι μυστικά θα πρέπει να μας πεις Ποκοπίκο εκτός και αν βάζεις τον ζητιάνο πάνω από μας!
-Θα ήθελα να το αποφασίσω εγώ αυτό και κανένας άλλος. Το τι θα πω και το τι δεν θα πω είναι δικό μου δικαίωμα.
-Βέβαια, δικό σου δικαίωμα είναι, αλλά αν είναι να μας πεις τα μισά, εγώ δεν θέλω ν ακούσω τίποτα.
-Ωραία Ταρζάν, δεν λέω τίποτα και τελείωσε το θέμα
-Άντε γεια, φεύγω τώρα γιατί έχω και κάτι δουλειές να κάνω...πάμε Τζέην.

*

-Ποκοπίκο ...έφυγαν?
-Ναι Χουχού.
-Πρόσεχε Ποκοπίκο...πρόσεχε...κάτι δεν πάει καλά...
-Δεν υπάρχει πρόβλημα Χουχού...απλά ο Ταρζάν είναι λιγάκι νευριασμένος...ίσως επειδή είπα στην Τζέην να βγάλει το σκοινί έξω...
-Ποκοπίκο, θέλω να μου πεις τώρα, αυτά που μπορείς να πεις. Τώρα όμως. Ίσως αύριο να είναι αργά.
-Χουχού, μπερδεύτηκα πολύ σήμερα. προσπαθώ να βάλω μια τάξη στο μυαλό μου. Θα στα πω, αλλά δεν ξέρω αν θα μπορέσω με τη σειρά...
-Πες μου αυτά που σου έκαναν εσένα εντύπωση πρώτα και μετά βρίσκουμε τη σειρά.
-Οκ...αυτά που μου έκαναν εντύπωση είναι......
Ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα βλέπουμε, ότι συμβαίνουν και άλλα πολλά γύρω μας που ....που καλύτερα είναι που δεν τα βλέπουμε αν δεν ξέρουμε πως να τα αντιμετωπίσουμε......
Το ότι το κακό υπάρχει και θα υπάρχει πάντα......
Το ότι το μίσος υπάρχει και θα υπάρχει πάντα.
Κυκλοφορεί στον αέρα, και ο καθένας παίρνει τόσο μίσος όσο του αναλογεί και όταν το βγάζει, με κάποιο τρόπο, ή όταν πεθαίνει...το μίσος δεν το παίρνει μαζί του αλλά επιστρέφει στον κόσμο...υπάρχει δηλαδή έτσι κι αλλιώς στην ατμόσφαιρα και μπορεί να πάει να «χωθεί» σε οποιονδήποτε...
Και χρειάζεται καθημερινός αγώνας για να μην «μπει μέσα σου» όπως ακριβώς είπε.
-Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις Χουχού τι λέω...
-Καταλαβαίνω Ποκοπίκο....και η αγάπη? υπάρχει η αγάπη?
-Ναι, όπως ακριβώς το μίσος, έτσι λειτουργεί, αλλά δεν υπάρχει από μόνη της...υπάρχει μόνο μετά από αγώνα...αγώνα όχι εναντίον κάποιου συγκεκριμένα, αλλά εναντίον του μίσους...
-Α...δεν υπάρχει από μόνη της...ενώ το μίσος υπάρχει από μόνο του....
-Ναι Χουχού μου, όπως και το πάθος, η ζήλια, ο φθόνος...όλα αυτά υπάρχουν έτσι κι αλλιώς.
-Και τι αγώνας χρειάζεται?
-Καθημερινός αγώνας που γίνεται έτσι κι αλλιώς, χωρίς να το καταλαβαίνουμε
-Δεν χρειάζεται να κάνουμε δηλαδή κάτι συγκεκριμένο?
-Όχι, απλώς...να πολεμάμε το μίσος και όχι τον άνθρωπο που το εκπροσωπεί κατα περιόδους και ανάλογα τις περιστάσεις.
-Τι άλλο σου είπε Ποκοπίκο?
-Ότι δεν είναι έτσι όπως νομίζουμε...ότι δεν υπάρχει το καλό και το κακό...η μέρα και η νύχτα...
-Μα...αυτό δεν είναι λάθος? δεν υπάρχει η μέρα και η νύχτα?
-Έτσι μου είπε Χουχού μου. Υπάρχει μόνο η νύχτα.
-Και η μέρα τι είναι?
-Είναι ο ήλιος. Μόνο ο ήλιος. Που όσο υπάρχει θα έχουμε ημέρα. Όταν πάψει να υπάρχει ...που κάποια στιγμή θα πάψει...θα έχουμε μόνο νύχτα...και βέβαια μάλλον δεν θα υπάρχουμε εμείς αλλά η νύχτα θα υπάρχει....Χουχού μου, είναι δύσκολα πράματα αυτά και εγώ ακόμα προσπαθώ να τα συνειδητοποιήσω..σου λέω τι μου είπε αλλά μη με ρωτάς αν είναι σωστά ή λάθος...δεν ξέρω να τα εξηγήσω...
-Τι σου είπε για αυτόν που σταυρώσανε....σου είπε τίποτα?
-Ναι, μου είπε να βγάλω τα πρόσωπα από τη μέση και να δω μόνο τα συναισθήματα. να δω μόνο το μίσος και την αγάπη σε μια μάχη....αέναη μάχη... σε έναν πόλεμο που ακόμα δεν έχει νικητή...ή μάλλον έχει... αλλά αυτό μου είπε να μην το πω.
-Τι να μην πεις?
-Τον νικητή...ποιος νίκησε σε αυτή τη μάχη.
-Και στον πόλεμο....σου είπε ποιος θα νικήσει?
-Μου είπε ότι πρέπει να πολεμήσουμε...αυτό μόνο. Και όπως σου είπα... μου είπε ότι είναι λάθος να πολεμάμε τον κακό άνθρωπο...αλλά πρέπει να πολεμάμε απ ευθείας το κακό.
-Σου είπε.....σου είπε τι θα συμβεί εδώ? στη ζούγκλα?...θα συμβεί κάτι? κάτι σοβαρό?
-Δεν μπορώ να σου πω Χουχού μου.
-Άρα σου είπε!...Ποκοπίκο...θέλω να μάθω.....πρέπει να μάθω!



Η συνέχεια στο επόμενο