Μάλιστα κύριε araxte

.


Τώρα...φταίνε οι συναναστροφές...φταίει η φαντασία μου...
Τι να σας πω, δεν ξέρω.
Αλλά, τώρα τελευταία, φαντάζομαι τον εαυτό μου...υπουργό!
Κάθομαι και σκέφτομαι...και λέω...
Γιατί, ρε αραχτέ, να μην είσαι και συ υπουργός?
Τι δεν έχεις που έχουν οι άλλοι?
Και ομορφάντρας είσαι, και μυαλό έχεις...
Ή δεν έχεις?

Έχω και παραέχω και μάρτυρές μου όλοι εσείς που με διαβάζετε.
Τόσα ποστ έχω γράψει. Και τι ποστ...πετυχημένα από κάθε άποψη.
Και τα γράμματά μου καθαρά χωρίς μουτζούρες.
Γιατί δηλαδή...οι άλλοι υπουργοί θα έγραφαν τίποτα καλύτερο?

Τέλος πάντων, το έχω εμπεδώσει ότι κάνω και παρακάνω για υπουργός.
Έτσι λοιπόν κάθομαι μπροστά στον καθρέφτη και σκέφτομαι...
Κατ αρχήν θα πρέπει να είμαι ευγενικός.
-Καλημέρα σας κύριε Υπουργέ.
-Καλημέρα παιδί μου.
-Τι κάνετε...πως είσθε κύριε Υπουργέ?
-Καλά παιδί μου, καλά ευχαριστώ.

Ευγενέστατος εγώ με τους δημοσιογράφους αλλά και με τον απλό κόσμο.
Στην αρχή, ήθελα να δώσω ένα άλλο «στίγμα» της εξουσίας.
Εξ ου και αποφάσισα να πηγαίνω στο Υπουργείο με το τρόλεϊ, παρ όλα τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν με τον κόσμο που (ακόμα) δεν με γνωρίζει.

-Κάνε πιο πέρα ρε, τι έκατσες μπροστά στην πόρτα...
-Με συγχωρείται κύριε, δεν το πρόσεξα.
-Που έχεις το μυαλό σου ρε βλάκα...
-Ε, τόσα προβλήματα κύριε...
-Και επειδή έχεις προβλήματα ρε βλάχο, πρέπει να κάθεσαι μπροστά στην πόρτα να μην μπορούμε να κατέβουμε...
-Σας είπα συγνώμη κύριε...
-Από τότε που βγήκε το συγνώμη χάθηκε το φιλότιμο, α να χαθείς από δω ρε

Α, δεν γίνεται.
Πως θα συναναστραφώ εγώ ο Υπουργός με τον απλό κοσμάκη?
και να πεις ότι είναι κοσμάκης της προκοπής...
Αγενέστατοι είναι οι απλοί άνθρωποι ρε παιδάκι μου....α παπαπαπα, θα πάρω τη μερσεντές μου, δεν πάει καλά το πράμα έτσι.

Έτσι, μετά από όσα θα τράβαγα με τους αγενείς πολίτες, φαντάστηκα τον εαυτό μου στο πίσω κάθισμα της Υπουργικής Μερσεντές.
-Γιατί σταμάτησες σοφέρ?
-Κόκκινο κύριε αραχτέ
-Να με λες Υπουργό σε παρακαλώ, (άκου αραχτέ, μαζί βόσκαμε πρόβατα)?
-Μάλιστα, κύριε Υπουργέ.
-Πάλι κόκκινο? και πως θα προλάβω εγώ το υπουργικό Συμβούλιο?
-Άμα μου πείτε, θα περνάω όλα τα κόκκινα κύριε Υπουργέ...και σας υπενθυμίζω...
-Πρέπει να στο πω εγώ? σε παρακαλώ σοφέρ, εγώ θα σου λέω ότι βιάζομαι και συ θα παίρνεις την απόφαση να περνάς τα κόκκινα. Θες να με βγάλει στο πανί κανένας Τριανταφυλλόπουλος να βρω και κανά μπελά?
-...Και σας υπενθυμίζω κύριε Υπουργέ ότι τελείωσε το Υπουργικό Συμβούλιο και τώρα πάμε στο σπίτι σας, στην Εκάλη.
-Ακόμα χειρότερα. Θα φάω παντούφλα από την γυναίκα μου που θα είναι όλη δική μου, άντε τρέχα λίγο σοφέρ, πήγε 4 η ώρα

Στο σπίτι...φαντάζεσαι αγαπητέ blogera τι θα με περιμένει στο σπίτι?
-Γεια σου αγάπη μου...
-Τι γεια σου ρε αχαΐρευτε...τι ώρα είναι αυτή? πάλι με καμιά γραμματέα τσιλημπούρδιζες?
-Όχι αγάπη μου, αυτός ο Σοφέρ φταίει, όλο κόκκινα μας έπιασαν στο δρόμο.
-Ε, να αλλάξεις σοφέρ, τι Υπουργός είσαι? εγώ πρέπει να πάρω και αυτή την απόφαση?
-Ε, οικογενειάρχης άνθρωπος είναι Μιμίκα μου...να μείνει χωρίς δουλειά ο φτωχός?
-Γι αυτό σου λέω, το DNA σου είναι από χωριό. Χωριάτης γεννήθηκες χωριάτης θα πεθάνεις. Δεν είδες τον άντρα της υπουργίνας της φίλης μου, της Λίλης? 7 σοφέρ έχει αλλάξει μέχρι να βρει τον σωστό άνθρωπο. Αλλά ποια απόφαση πήρες εσύ...ούτε τον σοφέρ δεν μπορείς να διώξεις...ανίκανε.

Πω πω.
Δύσκολο επάγγελμα ρε παιδιά!
Άσε που ήρθαν και τα παιδιά από το σχολείο...
-Μπαμπά, το ταχτοποίησες το θέμα?
-Ποιο θέμα κόρη μου?
-Μα, ρε μπαμπά, 10 φορές στο είπα, ο Τάκης δεν θέλει να υπηρετήσει στο στρατό, πάρε μια απαλλαγή να τελειώνουμε...
-Και που θέλει να υπηρετήσει κόρη μου ο Τάκης?
-Πουθενά ρε μπαμπά. Τι υπουργός είσαι? μια απαλλαγή ζητάει το παιδί.
-Μα, πριν ένα μήνα δεν δώσαμε απαλλαγή στο Σωτήρη? το φίλο σου...
-Άλλαξα φίλο καλέ μπαμπά, ο Σωτήρης δεν ήτανε για μένα...
-Καλά, να δώσουμε και μια στον Τάκη, αλλά πρόσεξε, αν σε παρατήσει κι αυτός μετά δεν θα δώσω σε κανέναν άλλον.
-Καλά ρε μπαμπά, άμα θες να γίνω καλόγρια....θα γίνω, να δούμε τι θα καταλάβεις...

Ο γιος μου ήθελε να ανοίξει επιχείρηση.
-Είδες ο γιος μας αραχτέ? προκομμένο παιδί, θέλει να γίνει επιχειρηματίας.
-Και τι επιχειρηματίας θες να γίνεις Νικολάκη?
-Προμηθευτής του Δημοσίου.
-Δηλαδή?
-Ότι προμήθειες κάνει το υπουργείο σου, θα τις αναλάβω εγώ.
-Μα, κάνει εκατομμύρια προμήθειες κάθε μήνα.
-Όλες αυτές θα τις αναλάβω εγώ...και θα σου δίνω και ποσοστά. Γιατί οι άλλοι σου δίνουν περισσότερα?
-!!!
Με πήρανε χαμπάρι και τα παιδιά τώρα... Άντε να ξεμπλέξεις...

Αυτά σκεφτόμουνα αγαπητοί μου συνάδελφοι blogerades, όταν άκουσα μια στριγκλιά από την κουζίνα...
-Ακόμα εδώ είσαι ρε τεμπέλη? δεν πήγες να ψωνίσεις τα μαρούλια για το φρικασέ?
-Πάω στη Βουλή αγάπη μου, έχουμε συνεδρίαση σήμερα...
-Ποια Βουλή ρε φαντασμένε? στο μανάβη είπαμε να πας, καλά χάζεψες τελείως?
-Ωχ, ναι αγάπη μου...πάω αμέσως....
Έτσι συνήλθα και ευτυχώς...για λίγο νόμισα πως ήμουν Υπουργός.....αλλά...όλα στη φαντασία μου ήσαν.....

Ευτυχώς δε λες τίποτα.
Πω πω τι τραβάνε οι άνθρωποι...







ο araxtos Υπουργός