8 Jul 2009

Michael Jackson: Την τελευταία στιγμή...?

















-Εγώ θα την πω
-Όχι εγώ θα την πω
-Καλά τότε, όποιος (όποια) προλάβει.
Και μαλώνουν οι ξανθιές ποια θα πει την μεγαλύτερη κοτσάνα στα πρωινάδικα κανάλια.
Και τελικά προλαβαίνουν όλες να την πουν.
Λες κι αν δεν την πουν θα ξεβάψουν τα ξανθά μαλάκια τους και θα γίνουν μαύρα.

***
Από κει που δεν έλεγαν κουβέντα για τον Michael Jackson την πρώτη μέρα...
Τώρα δεν λένε να βουλώσουν το στοματάκι τους
Φαίνεται είδαν το παγκόσμιο ενδιαφέρον (και το Ελληνικό) και κατάλαβαν ότι έχει «ψωμί» το πράμα.
Τι live μεταδώσεις, τι παραμύθια της Χαλιμάς, τι τούτο τι το άλλο...
5ωρα και 12ωρα ασχολούνται με το θέμα.
Είναι όπως λέει το ρητό...
«Είπαμε της γριάς να χ....και αυτή ξεκωλώθηκε»!

***
Αυτή λοιπόν ήταν η μοίρα σου φίλε Michael.
Μια ζωή ψεύτικη.
Μια οικογένεια ψεύτικη.
Η γυναίκα ψεύτικη
Τα παιδιά ψεύτικα
Ένας θάνατος ψεύτικος
Και μια κηδεία ψεύτικη.

***
Και η μικρή κορούλα σου να μιλάει ψεύτικα στον τελευταίο χαιρετισμό.
Και να κλαίει ψεύτικα.
Όπως της είχαν πει να κάνει.
Όλα ψεύτικα.
Μέχρι που αναρωτιέμαι...
Αν υπήρξες στην πραγματικότητα.
Που πολύ αμφιβάλω.

***
Αν θες τη δική μου γνώμη μπορώ να σου την πω.
Ναι, υπήρξες, μέχρι τα 11-12 σου χρόνια.
Από κει και πέρα σε πήρε και σε σήκωσε.
Όλοι κατάλαβαν ότι έχεις ταλέντο στο τραγούδι και σε «φάγανε» μικρέ.
Και για αντάλλαγμα σου δώσαν λεφτά.
Πολλά λεφτά.
Και έτσι σου βούλωσαν τις τρύπες που σου άνοιξαν στην ψυχή
Και συ δεν το κατάλαβες παρά μόνο τελευταία
Την τελευταία σου στιγμή Michael
Που μακάρι δηλαδή να το κατάλαβες.

***
Και να τώρα οι ψυχολόγοι, να οι αναλυτές, να οι ειδικοί...
Για να φάνε και το κουφάρι σου.
Και θα το φάνε σίγουρα, να μη σου μείνει τίποτα.
Ούτε καν οι ανάμνηση ενός δυστυχισμένου ανθρώπου.
Γιατί πληρώνει καλύτερα η ανάμνηση ενός σταρ, ενός φαινομένου.
Άντε γεια φίλε, αυτός είναι ο κόσμος
Ο κόσμος που έζησες (και δεν το πήρες χαμπάρι)

***
Και δεν είναι μόνο κακός ο κόσμος.
Είναι και άπληστος
Τα θέλει όλα, δεν σου αφήνει τίποτα.
Ούτε καν αέρα να ανασάνεις.
Και αυτό δεν ισχύει μόνο στην περίπτωσή σου.
Ισχύει πάντα και για όλους.
Αν ρίξεις μια ματιά γύρω σου θα δεις και άλλους και άλλες
Που τους ανεβάζουν, ανεβάζουν, ανεβάζουν...
Για να τους πετάξουν από ψηλά...
Οπότε να γίνουν χίλια κομμάτια και να τους καταβροχθίσουν

***
Αυτό το απλό «τέχνασμα» πολλοί το υφίστανται, λίγοι το αντιλαμβάνονται
Και αυτοί που θα το καταλάβουν θα καταλάβουν και μια ακόμα λεπτομέρεια...
Ότι πλέον θα είναι αργά για να ξεφύγουν
Και δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν, παρά να περιμένουν το τέλος τους
Το μεγάλο φαγοπότι της σάρκας τους
Έτσι είναι ο κόσμος ...
Και έτσι είναι η ζωή
Όσο πιο πολλά λάβεις...
Tόσο πιο πολλά θα πληρώσεις.







araxtos & κόσμος

5 comments:

  1. Α, πάλι καλά! Δεν είμαι η μόνη σίγουρη πως η κόρη του έκλαιγε ψεύτικα!
    Έδειχναν κ ξανάδειχναν το στιγμιότυπο, όλοι κατασυγκινημένοι, μέχρι που μ'έκαναν να πιστέψω ότι είμαι κακεντρεχής κ δύσπιστη που δεν έβλεπα δάκρυα...

    ReplyDelete
  2. ο κόσμος πιστεύω έχει ανάγκη από θαύματα... και ελπίζοντας σε αυτά "ανεβάζει" κατά καιρούς τον ένα ή τον άλλο. Αλλά θαύματα δε γίνονται, ούτε από τον ένα ούτε από τον άλλο και απογοητεύονται. Όμως αντί να βγάλουν τα σωστά συμπεράσματα, ότι δηλαδή θαύματα δεν υπάρχουν, ελπίζουν στο πρόσωπο του τρίτου να βρουν τον καινούργιο θαυματοποιό οπότε... πτου και από την αρχή...

    Η συνεχής παρουσία του συγκεκριμένου τραγουδιστή στα ΜΜΕ φαντάζει πέρα από άλλο προηγούμενο... αλλά αναρωτιέμαι πως ήταν όταν πέθανε ο Elvis Presley... Παρόλα αυτά θυμάμαι όταν πέθανε η Lady Diana, δεν ήταν καλύτερα... Έχω την εντύπωση πως κάτι τέτοιες περιπτώσεις για τα MME είναι ανέλπιστο δώρο γιατί μπορούν για λίγο να καλύψουν την δικιά τους έλλειψη φαντασίας ή προγράμματος.
    Καλημέρα από το Hilden :-)

    ReplyDelete
  3. Γεια σου paper.....
    Ήταν φανερό, μόνο ξανθιά (ή ξανθός) δεν θα τόβλεπε...

    *

    Γεια σου ViSta από τη ζεστή (έως καυτή) Αθήνα :-)

    ReplyDelete
  4. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  5. Ελενα10/7/09 02:07

    Όχι, δεν είσαι κακιά...κι εμένα μου είπαν ότι δε θέλω να το πιστέψω και λέω διάφορα...κι όμως η κόρη του έκανε αυτό ακριβώς που της είχαν πει να κάνει. Ούτε δάκρυα είδα, ούτε παιδική αθωότητα με το βαμμένο κόκκινο νύχι. Αλλά εγώ τον λυπόμουν και τον συμπαθούσα το Michael. Και ήταν και τεράστιος.....σε ό, τι και να έκανε!

    ReplyDelete