28 Jul 2010

Η γνώση είναι ολόκληρη?


Η γνώση είναι καλό πράγμα? είναι ευλογία για τον άνθρωπο? ή είναι δυστυχία?

«Η διαφορά του ανθρώπου από τα ζώα είναι ότι αυτός γνωρίζει το τέλος του».
Έτσι λένε πολλοί και με βάση αυτό θα συνεχίσω.
Και εξηγούμαι, γιατί δεν ξέρω (και ποιος ξέρει) ότι τα ζώα δεν γνωρίζουν?
Επειδή δεν μας το λένε?
Και πως θα μας το πουν?
Και γιατί να μας το πουν?


Ας το παραβλέψω αυτό όμως (προς το παρόν) για να μην πελαγοδρομήσω.

Ο άνθρωπος σκέφτεται λοιπόν και επειδή σκέφτεται πολύ, κατάλαβε ότι κάποια μέρα θα πεθάνει.
Αυτό είναι το «τίμημα» της σκέψης.
Η «κατάρα» όπως λέει και η θρησκεία με αφορμή το μήλο και την Εύα.
Έφαγε λοιπόν από το δέντρο της γνώσης και τον καταράστηκε ο Θεός.
Αυτό μας λένε εν ολίγοις για να μας πείσουν ότι η γνώση δεν είναι καλό πράγμα.
Και όσο περισσότερα ξέρεις, τόσο πιο «καταραμένος»» είσαι
Λογικό είναι αυτό αν πάρουμε σαν αληθινό το πρώτο (το μήλο).

«Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι»
Λένε και ξαναλένε για να το καταλάβει και ο πιο άσχετος.
Μάλιστα κύριοι
Ίσως είναι σωστά αυτά που μας τσαμπουνάτε εδώ και μερικές χιλιάδες χρόνια.
Αλλά δεν μας είπατε κάτι...
Κάτι ξεχάσατε
Μας είπατε ότι ο «κατηραμένος όφις» ξεμονάχιασε την Εύα και την έπεισε να φάει αυτό το γαμημένο μήλο.
Και όχι μόνο να το φάει, αλλά να δώσει και στον μαλάκα τον Αδάμ.
Και από τότε.....κλπ...κλπ
Εδώ είναι το ζήτημα λοιπόν.
Δεν μας είπατε ποτέ τι της είπε ο όφις της Εύας και την έπεισε?
Τι της είπε κύριοι?
Τόσο χαζή ήταν η Εύα για να πειστεί με βλακείες του στυλ «φάτε και θα κατακτήσετε τον κόσμο»?
Ποιον κόσμο?
Αφού έτσι κι αλλιώς δικός τους ήταν!

Τώρα, θα μου πει κανένας σοφός παπάς ή θεωρητικός...

-Καλά ρε araxtouli μην εξάπτεσαι, αυτά δεν τα λέγαμε για σένα τον πονηρούλη που έχεις πάει σε τόσα σχολεία και πανεπιστήμια (που λέει ο λόγος) και μορφώθηκες
Αυτά τα λέγαμε σε έναν αμόρφωτο και άξεστο λαό, εκείνη την εποχή.
Για φαντάσου για λίγο με τι χωριάτη κόσμο είχαμε να κάνουμε.
Πως θα τον κουμαντάραμε αν δεν του λέγαμε αυτά και άλλα παραμύθια?
Πως θα ζούσαμε εμείς «οι Ευγενείς» άνθρωποι εκείνη την εποχή?
Μην κοιτάς τώρα που υπάρχουν όλα τα μηχανήματα, για να σπέρνουν στάρι, για να κόβουν το στάρι και να το κάνουν αλεύρι.....
Τότε έπρεπε να γίνει με ανθρώπινα χέρια όλη η δουλειά.
Και όπως θα ξέρεις, αφού σε αφήσαμε να μορφωθείς, υπάρχουν άνθρωποι-ζώα που κάνουν γι αυτές τις δουλειές και άνθρωποι ευγενείς που δεν κάνουν.
Κάπως έπρεπε να ζήσουμε και μεις.

-Σωστό, δεν λέω κύριε θεωρητικέ
Έπρεπε να τους «μπολιάσετε» με φόβους και πολλές ενοχές για να μην σας πετσοκόψουν εσάς τους μαλθακούς (σόρρυ, ευγενείς) εκείνης της εποχής, γιατί οι χωριάτες ήσαν και δυνατοί στα μπράτσα αφού δούλευαν στα χωράφια...αλλά...
Αλλά, δικέ μου, τι σας έχει πιάσει και μας το λέτε ακόμα και τώρα?

-Ε, σιγά που σας το λέμε, πόσο καιρό έχεις να το ακούσεις αυτό?

-Εντάξει, δεν μας το λέτε...αλλά...οι ενοχές? οι ενοχές ακόμα υπάρχουν.
-Κοίτα...δεν μπορούμε από τη μια μέρα στην άλλη να διαγράψουμε τις ενοχές araxtouli, μην κάνεις το χαζό. Τόσες χιλιάδες χρόνια τις χρειαζόμαστε για να κάνουμε κουμάντο...και μη μου πεις ότι εσύ την σήμερον ημέραν έχεις ενοχές, εδώ γίνεται της πουτάνας το κάγκελο...ξέρεις τι εννοούμε ενοχές? φαντάζεσαι τι ενοχές είχαν τότε?
Μπορεί να έμειναν μερικά κατάλοιπα, αλλά σιγά σιγά θα εκλείψουν κι αυτά.

-Και πότε θα «εκλείψουν» άγιε θεωρητικέ?
Μετά από 7 γενεές?
Και αν δεν έχω εγώ τόσο πολύ από δαύτες επειδή όπως λες «μορφώθηκα» δεν συναναστρέφομαι με κόσμο? άμα έχουν οι άλλοι, πως θα τους τις ξεκολλήσω εγώ?
Με έχεις καταδικάσει να ζω σε ένα κλίμα απαράδεκτο.
Και στο φινάλε, δεν είναι μόνο οι ενοχές...
Είναι και η γνώση του θανάτου!
Η κατάρα αυτή που μας κυνηγά τόσους αιώνες!
Από αυτό δεν γλίτωσα ούτε εγώ που είμαι λίγο πονηρούλης όπως λες.
Με τρομάζει η ιδέα ότι θα πεθάνω. Και ακόμα με τρομάζει η ιδέα ότι θα πεθάνουν άνθρωποι που αγαπώ. Πως μπορώ να ζω μ αυτόν τον τρόμο?
Τι σόι κολοζωή είναι αυτή?
Γιατί μας καταράστηκε αυτός ο Θεός τέλος πάντων τόσο πολύ?


-Δεν καταράστηκε ο Θεός araxte τους ανθρώπους να πεθάνουν, μόνοι τους φαγώθηκαν να μάθουν. Μόνοι τους έφαγαν το μήλο από το δέντρο της γνώσης.
Έτσι κι αλλιώς θα πέθαιναν. Αλλά δεν θα το ήξεραν.

-Τι μου τσαμπουνάς ρε παπά? Τι δέντρο της γνώσης ήταν αυτό...
Και δε μου λες...πως την «έψησε» ο όφις την Εύα να φάει το μήλο?
Γιατί δεν μας λέτε όλο το έργο?
Γιατί δεν μας λένε τι είπαν ο όφις με την Εύα?
Σύμφωνα με τη δικιά σου θρησκεία και τη δικιά σου θεωρία, θέλω τώρα να μου πεις τι της είπε ο όφις.

-Πολλά ρωτάς araxte, δεν πρόκειται να σου πω, γιατί μ αυτόν τον τρόμο του θανάτου βγάζουμε και μεις το ψωμάκι μας τώρα. Άμα τα μάθεις όλα αυτά τι να μας κάνεις εμάς μετά?

-Ναι, εντάξει ρε φίλε, αλλά...δεν είναι αμαρτία να μας κρατάς αιχμάλωτους με έναν τέτοιο τρόμο για να μας κλέβεις από το δικό μας το ψωμί για να τρως εσύ?

-Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι δεν υπάρχει αμαρτία φίλε. Αυτό νομίζω το ξεκαθαρίσαμε και πιο πάνω. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω είναι η ζωή. Αυτό μπορώ να σου πω μόνο και στο φινάλε...σας δώσαμε και έναν παράδεισο για την μετά θάνατον ζωή...τι άλλο θέλετε?








araxtos και γνώση



Από δω ξεκίνησε ο προβληματισμός μου
http://heliotypon.wordpress.com/

No comments:

Post a Comment