Ζητείται τίτλος-3

Δεν την είχε σκοτώσει.

Δεν την είχε χτυπήσει καν...

Γιατί...δεν υπήρξε ποτέ!

Κανένας από τον κόσμο που βρισκόταν εκεί δεν την είδε.

-Δεν είδατε μια κοπέλα που στεκόταν μες τη μέση του δρόμου?

-Ποια κοπέλα ρε...εσύ φρενάρισες γιατί θα έπεφτες πάνω στο φορτηγό που πέρασε κάθετα το δρόμο και χτύπησε το μπροστινό σου αυτοκίνητο...πλάκα μας κάνεις?

-Δεν λες που σώθηκες την τελευταία στιγμή

-Ναι αλλά παρα λίγο να σκοτώσει εμάς

Έκανε να φύγει και είδε μπροστά του το... τρακάρισμα!

Πράγματι ένα φορτηγό είχε μπει κάθετα στο δρόμο και σκόρπισε το θάνατο.

Νοσοκομειακά, τροχαία, κόσμος φασαρία...και αυτός δεν είχε πάρει χαμπάρι!

Έκανε πίσω και έφυγε βιαστικά

«Ναι αλλά πως την είδα εγώ την κοπέλα αφού δεν υπήρχε»?

Όχι μόνο αυτό, αλλά δεν είδε καν το φορτηγό που...

«Με τη φόρα που είχα, θα γινόμουν πίτα, θα έπεφτα πάνω του...αλλά από που ξεφύτρωσε αυτός? αφού είχαμε προτεραιότητα »...

«Ίσως γλίστρησε γιατί είχε μια μικρή ψιχάλα και η ψιχάλα είναι χειρότερη από τη βροχή...»

Έφερε για ακόμα μια φορά τη σκηνή στο μυαλό του

«Ναι...φορούσε ένα κόκκινο μπουφάν...το θυμάμαι καθαρά...τζην παντελόνι και...κράταγε μια ομπρέλα...μια κόκκινη ομπρέλα»..

Σαν φωτογραφία του είχε μείνει στο μυαλό η σκηνή.

«Ξανθιά...κοντό μαλλί...τα μάτια...»

Τα μάτια τα θυμόταν καλύτερα απ όλα, αυτά είδε πρώτα...δυο γουρλωμένα μάτια από το φόβο...

«Γαλανά, σαν της γυναίκας μου»

Μετάνιωσε αμέσως που έκανε τον παραλληλισμό.

«Ναι αλλά αυτή ήταν κούκλα»!

Όχι ότι η γυναίκα του, αν και δεν είχαν παντρευτεί ακόμα την έλεγε γυναίκα του, δεν ήταν όμορφη...

Αλλά αυτή είχε κάτι άλλο.

«Σαν μια νεράιδα» σκέφτηκε χωρίς βέβαια ποτέ να είχε δει αλλού νεράιδα.

Η μεγάλη έκπληξη όμως έγινε το βράδυ.

Είχε φύγει νωρίς, κατά τις 7 το πρωί για να πάει στη δουλειά του, στο γραφείο που δούλευε τελευταία, αλλά έμπλεξε και δεν γύρισε σπίτι παρά μόνο...στις 8 το βράδυ.

Η γυναίκα του τον είχε ζαλίσει με τα τηλέφωνα

-Έλα...ακόμα εκεί είσαι? Έχω γυρίσει από τις 3 και σε περιμένω...τι θες να σου φτιάξω για φαΐ?

«Ελπίζω αυτή η όρεξη που έχει να μου μαγειρεύει να συνεχιστεί και μετά το γάμο»

συλλογίστηκε και έδωσε την παραγγελιά.

-Ότι θες ...

-Εσύ ότι θες μωρό μου

-Δεν σκέφτομαι κάτι τώρα...

-Θες μακαρονάδα?

-Ωχ...πάλι μακαρονάδα? τι θα έλεγες για ...για μουσακά που έχω καιρό να φάω?

-Μουσακά τέτοια ώρα? αυτό θέλει προετοιμασία...που να βρω μελιτζάνες...

καλά, θα πάω στο μανάβη να πάρω...τι ώρα θάρθεις?

-Κατά τις 8

-Οκ, προλαβαίνω

Σαν αστραπή πέρασε από το μυαλό του να τις λέει δύσκολα φαγητά για να μην τον ζαλίζει κάθε τόσο με τα τηλέφωνα...

«Θα βρω κι άλλα δύσκολα...όπως...παστίτσιο...ογκρατέν...αυτό είναι δύσκολο? θα ρωτήσω, πρέπει να τις βρίσκω δουλειά»

Χαμογέλασε...

«Και ο γάμος έχει μια τεχνική»

-Τι ώρα έφυγες το πρωί? δεν σε κατάλαβα

-Στις 7 περίπου ήθελα να πάω νωρίς σήμερα στο γραφείο...εσύ τι ώρα σηκώθηκες?

-9, είδα ένα περίεργο όνειρο το πρωί...το θυμάμαι ακόμα...

Είχαν φάει το μουσακά και έπιασαν ψιλοκουβέντα

-Τι όνειρο? καλό?

-Περίεργο... ήμουν λέει, σε έναν δρόμο, παράξενο δρόμο, τα αυτοκίνητα έτρεχαν σαν να ήθελαν να προλάβουν κάτι...σε μια στιγμή, ενώ έψαχνα για ταξί και ταξί δεν υπήρχε, βλέπω ένα φορτηγό να κατεβαίνει από ένα μικρό στενάκι και να πέφτει πάνω σε ένα αμάξι...ένα άλλο που ερχόταν πίσω ήταν έτοιμο να πέσει πάνω στα άλλα δυο και...

-Για μισό...μου τα ξαναλές αυτά? τι ώρα το είδες το όνειρο?

-Το πρωί, δεν θυμάμαι...μ αυτό ξύπνησα κατά τις 8...8 παρά...

Δεν μπορούσε να το πιστέψει.

Ήταν έτοιμος να της πει και για την πρωινή περιπέτειά του αλλά...ήθελε να ακούσει τη συνέχεια του ονείρου.

-Για πες, για συνέχισε

-Καλά εσύ όταν σου λέω για όνειρα δεν θες ούτε να ακούσεις, τώρα τι σε έπιασε?

λοιπόν, που είχαμε μείνει?

-Στο τρακάρισμα..

-Ναι, και γω, λέει, πετάχτηκα μπροστά για να σταματήσω το άλλο αυτοκίνητο να μην πέσει πάνω στ άλλα...αυτό, δεν θυμάμαι και καλά λεπτομέρειες.

Συνεχίζεται?

araxtos