-Ποκοπίκο...ποκοπίκο σου μιλάω...
-Έλα χουχού...τι θέλεις πάλι...
-Ποκοπίκο είναι σοβαρά τα πράματα...μπορείς να με ακούσεις λίγο?
-Σε ακούω...είμαι περίεργος να δω τι είναι σοβαρό...
-Μήπως είδες καθόλου τον araxto? έχει ένα χρόνο να γράψει κάτι
-Όχι, δεν τον είδα
-Μα...τι συμβαίνει ρε ποκοπίκε? είναι καλά ο άνθρωπος?
-Καλά είναι χουχού, μην ανησυχείς
-Πως το ξέρεις...αφού είπες πως δεν το είδες
-Δεν το είδα αλλά τον άκουσα...μιλήσαμε στο τηλέφωνο
-Είναι καλά? τι σου είπε?
-Καλά είναι, είχε κάτι δουλειές, αλλά δεν τον πιστεύω μου τα μπέρδευε.
-Τι εννοείς ποκοπίκε? τον κατηγορείς κιόλας?
-Όχι μωρέ, δεν τον κατηγορώ, αλλά είναι περίεργος τύπος
-Ποιο περίεργος κι από σένα? δεν μας τα λες καλά. Μην ξεχνάς ότι χάρις
τον araxto μας γνώρισε ο κόσμος, αν δεν ήταν αυτός, δεν θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός
-Ποιος θυρωρός? αφού δεν έχουμε, εξαφανίστηκαν
-Μην κάνεις το χαζό ποκοπίκε, καταλαβαίνεις τι σου λέω, χωρίς τον araxto δεν θα είμαστε διάσημοι.
-Χαχά, ας γελάσω, 1-2 άνθρωποι μας ξέρουν.
-Τέλος πάντων, μου φτάνει που είναι καλά
Συνεχίζεται
araxtos & χουχού...
