Ποιητής!

-Αραχτέ, γιατί δεν γράφεις κανά ποίημα?
-Έχω γράψει
-Άντε ρε…
-Ναι
-Και τα έχεις δημοσιεύσει?
-Όχι
-Γιατί?
-Δεν ξέρω ρε, τα ξαναδιάβασα και τα βρήκα ωραία, άντεξαν στο χρόνο που λέμε
-Ε, δημοσίευτα ρε
-Έχει έξοδα αυτό που λες, άντε τώρα να πληρώνεις για να τυπώσεις βιβλίο, και μετά που να τα δώσω?
ποιος θα τα διαβάσει…
-Δώστα σε φίλους, όχι να τα πουλάς κι όλας
-Θα γίνω νούμερο ρε
-Αφού είπες ότι είναι ωραία
-Ναι αλλά ο αραχτός να γράφει ποιήματα…θα με παρεξηγήσουν…
-Γράφεις όμως!
-Γράφω αλλά δεν το λεω κι όλας, σιγά…Αλλά είναι και το άλλο…θα τα καταλάβουν?
-Τι, είναι ακαταλαβίστικα?
-Όχι μια χαρά είναι, εγώ τα καταλαβαίνω μια χαρά
-Τύπωσε ένα βιβλίο και όποιος καταλάβει κατάλαβε. Εγώ θα χαρώ πολύ να έχω ένα τέτοιο δώρο
-Λες?
-Ναι ρε, όποιος γιορτάζει για δώρο θα του δίνεις ένα βιβλίο σου, να δεις που θα κάνεις και απόσβεση
-Δεν κάνουν για γιορτές! είναι λίγο στεναχωρημένα ποιήματα
-Στεναχωρημένα? στενάχωρα θες να πεις, απαισιόδοξα?
-Όπως το λεω
-Καλά, καλά, έχεις και ποιητική άδεια
-Αμ πως…
-Ρε συ, μπορείς να πεις ένα? να γράψεις ένα εδώ?
-Απ αυτά που έχω όχι! Αλλά θα γράψω ένα καινούργιο αν θες
-΄Αντε γράψε
-Ναι, αλλά όχι ακόμα, πρέπει να γίνει γνωστή η σελίδα μου, να το διαβάσει κάποιος!
-Και για ποιο θέμα θα γράψεις?
-Θα περιμένω παραγγελίες και αν δεν έχω, έχω ένα θέμα ήδη στο μυαλό μου
-Για πες
-"Η επανάσταση των κυττάρων"
-?
-!
-Δεν γράφεις τίποτα πιο απλό? για κανά έρωτα, κανά χωρισμό…
-Γι αυτό σου λεω…άστο καλύτερα!