27 Nov 2004

Αντιθέσεις



Ας είμαστε ειλικρινείς τουλάχιστον με τον εαυτό μας.
Πολλές φορές βλέπω «θέματα» που συζητούνται μεν αλλά δεν «πιάνονται από τα μαλλιά» που λένε και οι παλιοί.
Μπλέκουμε σε φιλοσοφικές συζητήσεις αμφιβόλου αποτελέσματος.
Επιδερμικές αναλύσεις.
Γιατί όμως?
Το blog μας δίνει αυτή τη δυνατότητα.
Ανώνυμοι και άγνωστοι είμαστε. Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα.
Εκτός από την κατακραυγή μερικών που δεν συμφωνούν.
Ε, και?
Ακόμα καλύτερα. Να διαφωνούν οι άλλοι και να μας τα χώνουν.
Σε όλα θα συμφωνούμε όλοι?
Αλλά και μερικοί «γνωστοί» καλό είναι να τα βγάλουν όλα από μέσα τους.
Ναι κύριε διαφωνώ.
Και όχι μόνο διαφωνώ αλλά έτσι μου την έδωσε και σου τα ψέλνω ένα χεράκι.
Μην το κάνουμε κουλτουρομάγαζο εδώ μέσα
Συμφωνείτε?
Ωραία, διαφωνείτε, ας μαλώσουμε λοιπόν (στο φινάλε).
Έχω προσέξει πως και στα σχόλια το «τέμπο» το κρατάει αυτός που έγραψε πρώτος.
Όχι πάντα, αλλά οι περισσότεροι συμφωνούν με τον πρώτο λαλίσαντα.
Που είναι οι οπτικές γωνίες. Που είναι οι διαφορετικότητες. Που είναι οι αντιθέσεις.
Θα έχει την εντύπωση κανείς ότι ψηφίζουμε το ίδιο κόμμα έχουμε την ίδια ομάδα αίματος. Ακόμα ότι φάγαμε το ίδιο φαΐ χτες το βράδυ.
Και όμως ο καθένας έχει άλλα βιώματα, διαφορετικά κύτταρα, διαφορετικές εμπειρίες, άλλες οικογενειακές καταστάσεις, άλλο τρόπο ζωής.
Ας τα λέμε καθαρά και ξάστερα, όπως τα σκεφτόμαστε. Όπως τα ξέρουμε.
Θέλω ν ακούσω και τον κύριο και τον αλήτη να μου πει την άποψή του.
Ακόμα και την «εκδιδόμενη» όπως και την «κυρία».
Εκτός και είναι δω μέσα κλαμπ διανοουμένων και δεν το κατάλαβα.
Κάποτε, λέει, είχαν ρωτήσει τον Μ. Χατζηδάκη να τους πει (παρουσίαζε μια εκπομπή το 4ο πρόγραμμα στην ΕΡΤ ή ΕΙΡΤ ή ΕΙΡ όπως λεγότανε τότε) ποιόν θεωρεί ποιοτικότερο τραγουδιστή.
Και ξέρετε ποιόν έβαλε πάνω απ όλους?
Τον Φλωρινιώτη (έναν Φλωρινιώτη που πάει στην Αννίτα Πάνια κατά περιόδους)
Αηδιασμένος από την πολύ κουλτούρα που είχε φάει στη μάπα ο άνθρωπος.
Και μη μου πείτε ότι ο Χατζηδάκης δεν ήταν (και είναι) η προσωποποίηση της ποιότητας.
Τα ίδια περίπου έκανε και ο μεγάλος Τσαρούχης.
Ας πάρουμε κανά μάθημα και ας «ανοιχτούμε» σε απόψεις διαφορετικές ακόμα και σε κόντρες.
Ας δώσουμε την ευκαιρία στο blog μας να γίνει πιο ζωντανό.

araxtos

2 comments:

  1. Οι μεγάλοι, όπως ο Χατζιδάκις ή ο Τσαρούχης, δεν είχαν ανάγκη από κανένα για να διαφοροποιηθούν, κι αυτό γιατί το έκαναν με γνώση και υπευθυνότητα. Ήξεραν κάθε στιγμή πού βάδιζαν και γνώριζαν πως αυτό μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ. Παράδειγμα σύγχρονο, ο Νιόνιος, που άκουσε όσα δεν είχε ακούσει όλα του τα χρόνια, μετά το "δανεισμό" της Καλομοίρας για το Ηρώδειο.

    Παρόλ'αυτά, η διαφοροποίηση στην τέχνη γίνεται γιατί υπάρχουν άνθρωποι που τη στηρίζουν και ξέρουν που οδηγεί. Η προσπάθεια να διαφέρεις απλώς για να διαφέρεις αποτυγχάνει όταν δεν είναι αυθεντική. Το ίδιο ισχύει και για την προσπάθεια να μοιάσεις σε ένα σύνολο που έχει άλλους κανόνες και ορίζοντες.

    Όπως το 'πες στην αρχή, "Ας είμαστε ειλικρινείς" και τα υπόλοιπα παίρνουν το δρόμο τους...

    ReplyDelete
  2. Ακριβώς έτσι.
    Με συμπλήρωσες.
    Βλέπεις ότι δεν διαφωνώ για να διαφωνήσω.
    Θα βρούμε άλλη ευκαιρία!
    Και είμαι σίγουρος πως θάνε ουσιαστική...

    Με εκτίμηση araxtos

    ReplyDelete