Πως μοιάζει?

---

Η Χουχού προβληματίστηκε, τι ήτανε τούτο πάλι?
Πως μια τόσο φιλοσοφημένη κουβέντα βγαίνει από ένα τέτοιο blog?
ένα blog που φαίνεται ότι παραπαίει μεταξύ «αχαλίνωτου σεξ» και καθημερινού κρυφτού?
Ένα blog που όπως πολλά άλλα κάτι άλλο θέλουν να πουν και άλλο λένε?
Που κρύβουν τα πιο ουσιώδη μέσα στην πολυλογία

«Εσύ που ήρθες τώρα πες μου πως μοιάζει ο Θεός»
«γιατί εγώ έχω αρχίσει να ξεχνάω»

Και είναι μόλις 4 (δεν έχει σημασία αν είναι αλήθεια η ηλικία)
Εμείς τι να πούμε? Ποιος από μας «μεγάλος» ρώτησε κάποιο μωρό να του πει πως μοιάζει ο Θεός?
Γιατί το μωρό ξέρει. Αυτό ξέρει. από «εκεί» έρχεται.
Ο Θεός το έστειλε.
Και θυμάται γιατί είναι ακόμα μωρό. Γιατί δεν πρόλαβε να «μπλέξει» με τους ανθρώπους και τα «χαζά» προβλήματά τους.
Δεν πρόλαβε να «διαφθαρεί»
Και όταν λέμε (όταν λέει η Χουχού) για Θεό δεν εννοεί το Θεό των παπάδων.
Δεν εννοεί το Θεό των Ορθοδόξων ή των Καθολικών ή οποιοδήποτε άλλου απατεώνα.
Εννοεί το Θεό σαν υπέρτατο κάτι. Σαν κάτι που υπάρχει και δεν το αντιλαμβανόμαστε εμείς οι παμπόνηροι θνητοί γιατί δεν έχουμε το μυαλό.
Δεν έχουμε το μυαλό ενός μωρού.

Η Χουχού προβληματίστηκε σήμερα.

-Ποκοπίκο, ξέρεις αν υπάρχει Θεός?
-!!!
-Ποκοπίκο έχεις ποτέ προβληματιστεί αν υπάρχει Θεός?
-Χουχού...α παράταμε μεσημεριάτικα.
Τι είναι οι άντρες τελικά? γαϊδούρια? γουρούνια?
Ποτέ δεν τους έχεις όταν τους χρειάζεσαι
-Χουχού, γιατί δεν πας να ρωτήσεις το μάγο?
-Ποκοπίκο είσαι ρηχός...δεν έχεις «βάθος», δεν σκέφτεσαι...πέρα από την μπάλα και το σεξ...και πολλά είπα...

Η φράση της κόλλησε και δεν ξεκόλλαγε με τίποτα ...να ρωτήσει ο μάγο?
-Ποκοπίκο ξέρεις εδώ κοντά κάποιο νεογέννητο?
-!!!
-Κάποιο μωρό ρε
-Τι το θες το μωρό?
-Τα μωρά είναι οι νέοι άνθρωποι οι «φρέσκοι» οι αμόλυντοι, θέλω να μου πει τι ξέρει, τι είδε, πριν μπει στο «σύστημα» και ξεχάσει
-Και πως θα στο πει? μιλάνε τα μωρά? κάνουν φιλοσοφικές συζητήσεις?
-Θα μου το πει με τα μάτια, θα το κοιτάξω, θα με κοιτάξει και θα καταλάβω
-Χουχού δεν πας σε κανα ψυχίατρο, δεν πας καλά τελευταία.
Βλάκας. Ε βέβαια, τι άλλο θα ήταν?

Και βέβαια θα καταλάβαινε, δεν είναι η κουβέντα ο μοναδικός τρόπος επικοινωνίας.
Ακόμα και η ίδια τα πιο σοβαρά τα έλεγε με άλλους τρόπους.
Πόσες φορές δεν είχε κλάψει χωρίς να πει τίποτα και όλοι καταλάβαιναν ότι είναι δυστυχισμένη...πόσες φορές γέλαγε και όλοι ήξεραν ότι περνάει καλά...χρειαζόντουσαν λόγια?...όχι βέβαια...

«Μωρό...πες μου πως μοιάζει ο Θεός...»
Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτό το είδε γραμμένο στο blog της lilis
στο ποστ «Chicken Soup for the Soul 2»
Αν είναι δυνατόν!
Και τα άλλα? τα «φιλοσοφημένα»? τι γράφουν?

Συνεχίζεται