Δεν θέλω ουουουου

---

Ο αγαπητός, αν και όχι ιδιαίτερα γνωστός (μου)
αλλά παλιός "συνάδελφος" και καθ όλα σεβαστός thas
μου έκανε την τιμή και μου αφιέρωσε ένα ποστ.

tender tango

Με τιμά πάντα, αν και όταν αφιερώνει κάποιος ολόκληρο ποστ
στην αφεντιά μου.
Με τιμά όμως ιδιαίτερα όταν αυτός ο κάποιος είναι ένας του βεληνεκούς
του thas.

Χωρίς βέβαια να συμφωνεί ή να επικροτεί τις απόψεις μου (δεν είχα τέτοια απαίτηση).

Ένα όμως από τα σχόλια που ακολούθησαν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση.

Κατ αρχήν η πρόταση:

blurred vision said...
<(μήπως πάρει και μια ερωτική τροπή αυτό το post)>

Δεν θέλω ουουουου

Αλλά μου κάνει εντύπωση που η «ερωτική τροπή» από μερικούς (μερικές) δεν φεύγει στιγμή από το μυαλό τους!
Ξυπνάνε, κοιμούνται, εργάζονται...εκεί!
Ακόμα και όταν (αναγκαστικά) διαβάζουν «ποίηση» (!)
Το μυαλό τους στο «πράμα τους»

Και συνεχίζει ακάθεκτη...
<ΥΓ. Αλήθεια σου άρεσαν αυτά τα ποιήματα που μας αράδιασες ή είσαι τόσο γενναιόδωρος με τους επίδοξους ποιητές;>
Του άρεσαν Μανδάμ, έχετε κανένα πρόμβλεμ?
Για να τα βάζει του άρεσαν ή τα ανεχόταν.

Αλλά αλλού είναι το θέμα, χωρίς να κάτσω να ασχοληθώ πολύ με του λόγου της (στο κάτω-κάτω έβαλε και άλλα, πιο ωραία από το δικό μου, που δεν διεκδικεί (ακόμα) το Νόμπελ)
Το θέμα είναι (έτσι όπως το είδα εγώ), η παραίνεση, (με δικά μου λόγια, αλλά φανερή)

«αντί να κάθεσαι και να ασχολείσαι με αυτές τις μαλακίτσες (λίαν επιεικώς)
δεν πάμε για κανά καφέ στην κρεβατοκάμαρά μου, να σου δείξω τα μπούτια μου να πάθεις πλάκα" Και ότι άλλο προσόν διαθέτει η Μανδάμ.

Η απάντηση βέβαια αναμενόμενη από τον thas.
Τόσο ευγενικά σκληρή που «κόβει γόνατα»

Το δικό μου ερώτημα.

Την έλαβε?


araxtos & ουουουου