Η Ιστορία της L (4)

-Τακ, τακ, τακ
-Ποιος είναι?
-Η μαμά σου παιδάκι μου, γιατί κλειδαμπαρώθηκες στο δωμάτιό σου βραδιάτικα?
Σε πήρε ο Μιχάλης 3 φορές και δεν απαντάς λέει. Τι έπαθε το κινητό σου?
-Μαμά, στο είπα, δεν θέλω να με ενοχλήσει κανένας. Γράφω!
-Τι γράφεις κουκλάκι μου? εσύ στο πανεπιστήμιο δεν είχες ανοίξει βιβλίο.
Τι σε έπιασε τώρα και γράφεις? που γράφεις σε ποιον γράφεις? γιατί γράφεις?
Η μαμά της L δεν μπορούσε να καταλάβει τη σοβαρότητα του θέματος.
Ποιο πανεπιστήμιο και πράσινα άλογα? εδώ επρόκειτο για σοβαρά θέματα
«Μα δεν θα με αφήσουν σε ησυχία επιτέλους»? ψιθύρισε απελπισμένα η ηρωίδα μας.
Ξαναδιάβασε άλλη μια φορά το ποστ
Ο τίτλος ήταν «Σεξουαλική παρενόχληση»
«Τέλειο» σκέφτηκε η ξανθιά ηρωίδα μας και ένα πλατύ χαμόγελο πλημμύρισε την όμορφη φάτσα της
Θα γίνει χαμός!
Η ιστορία φαινόταν αληθινή. Και δεν ήταν? Ήταν. Είχε βέβαια και μερικά ψεματάκια αλλά τι σημασία είχε?
Το ποστ εξιστορούσε μια από τις περιπέτειές της του καλοκαιριού

«Το λεωφορείο αργούσε να φανεί και είχα τα νεύρα μου, έπρεπε να πάω επειγόντως στην παραλία για το πρωινό μπανάκι μου.
Δύο ηλίθιοι, εκεί που καθόμουν όμορφα κι ωραία, μου την έπεσαν για καμάκι.
Μα για ποια με πέρασαν?
Άσε που έκαναν και ωτο-στοπ οι βλάκες.
Για μια στιγμή έσκυψα να πάρω τα τσιγάρα μου και φάνηκε λίγο το κιλοτάκι μου.
αυτό ήταν.
Ούτε που μου πέρασε από το μυαλό να κάνω και γω ωτο-στοπ σαν τους ηλίθιους.
Αμέσως σταμάτησε ένα ΒΜW cabrio. Και ποιος ήταν μέσα? Ένας παιδαράς 1,97 με αθλητικό σώμα. Φόραγε μόνο το μαγιό του και μια χρυσή αλυσίδα. Τίποτ άλλο.
Μα καλά, για μένα σταμάτησε αυτός ο ημίθεος? για να μην πω τίποτα καλύτερο
(και παραξηγηθώ από την Κ).
Για μένα?
-Δεσποινίς, μήπως έχετε μια φωτιά?
Έσκυψα πάλι για να πιάσω τον αναπτήρα μου και ξαναφάνηκε το κιλοτάκι μου. αλλά δεν έφταιγα εγώ, έφταιγα?
-Ευχαριστώ δεσποινίς, μήπως θέλετε να σας πάω κάπου?
Ευγενέστατος ο νέος. Μα από που ήρθε? από κανα σίριαλ αμερικάνικο? μήπως από την τόλμη και γοητεία?
-Μα, εγώ ....δεν ....ξέρετε.....
-Ελάτε μέσα δεσποινίς, και γω προς τα κει πάω.
Μπήκα. Τι άλλο νάκανα? Όχι να μου πείτε ειλικρινά, εσείς τι θα κάνατε? Η Κ τι θα έκανε?
-Χαλαρώστε δεσποινίς, θέλετε ένα τσιγαράκι?
Ήθελα. Και το πήρα. και μου το άναψε. Είχε αναπτήρα και απορώ πως αφού είχε αναπτήρα μου ζήτησε φωτιά. Αλλά τώρα...αυτά είναι ψιλά γράμματα.
Για να μην σας τα πολυλογώ, αντί να με πάει στην παραλία, έστριψε προς κάτι χωράφια. Στο βάθος είχε ένα δασάκι. Με πήγε κατ ευθείαν εκεί.
Τι να κάνω και γω? Να του πω ότι δεν είναι από δω ο δρόμος μου?
Με ρώτησε? αφού δεν με ρώτησε πως να το έλεγα?
-Το ονοματάκι σας δεσποινίς?
-L.
-Εμένα με λένε Κώστα. Πολύ ωραίο ονοματάκι έχετε δεσποινίς. Και μικρό. Ότι πρέπει για το όμορφο μουτράκι σας.
Ένοιωσα το χέρι του να ψαχουλεύει ανάμεσα στα όμορφα μπουτάκια μου.
-Μα δεν πρέπει να πιάσετε τις ταχύτητες? ρώτησα αθώα.
-Μα, δεν έχει ταχύτητες όμορφη δεσποινίς μου, είναι αυτόματο, είπε και χαμογέλασε ο ημίθεος.
Και πράγματι δεν είχε. Και σταμάτησε τη BMW στην άκρη του δρόμου.
Και το κιλοτάκι μου κατέβηκε πριν προλάβω να αντιδράσω.
Κάτι προσπάθησα να πω, αλλά τα όμορφα (θεέ μου) χείλη του μου έκλεισαν το στόμα. Και να ήθελα να μιλήσω δεν μπορούσα. Όχι, πες τε μου, μπορούσα?
Ένοιωσα αδύναμη στα στιβαρά του μπράτσα. Και αφέθηκα. Όχι εσείς τι θα κάνατε?»

posted by L 12/05/2005 01:58:00 AM ? comments


Συνεχίζεται





araxtos & auto-stop