ο καλός, ο κακός και η χουχού

---

-ποκοπίκο...
-χουχού...
-ποκοπίκο, θέλω να μιλήσουμε
-χουχού εγώ δεν θέλω, έχω δουλειά
-ποκοπίκο είναι σοβαρό το θέμα
-άντε...για λέγε λοιπόν
-κοίτα, το σκέφτηκα πολύ...
-και?
-και, τι και ποκοπίκο, θέλω να χωρίσουμε!
-!!!
-δεν μπορώ άλλο
-!!!
-δεν είσαι ο τύπος μου ποκοπίκο
-!!!
-ναι, αλήθεια σου λέω
-τι σου έκανα πάλι?
-τίποτα δεν μου έκανες ποκοπίκο, αυτό είναι το πρόβλημα
-!!!
-είσαι πολύ καλό παιδί...αυτό κι αν είναι πρόβλημα...
-δηλαδή?
-να, δεν μου κάνεις τίποτα, δεν με βρίζεις, δεν με δέρνεις...
-!!!
-δεν μπορώ να ζήσω έτσι, είσαι πολύ καλός για μένα
-!!!
-εκτός και...
-εκτός?
-εκτός και αλλάξεις...μπορείς να γίνεις πιο κακός ποκοπίκο?
-ε,...μάλλον όχι...
-μπορείς να φερθείς σαν άντρας?
-!!!
-να γίνεις σκληρός, να μου ρίχνεις κανά χαστούκι πότε πότε...
-χουχού εσύ τα λες αυτά? εσύ που ήσουνα στο φεμινιστικό κίνημα...
-ήμουνα ποκοπίκο, τώρα δεν είμαι, είμαι και γω γυναίκα θέλω να το νοιώσω αυτό, θέλω να με βρίζεις, να με μαλώνεις, να είσαι....κ α κ ό ς!
-μα, δεν είμαι...
-το ξέρω. αυτό είναι το πρόβλημα. ποκοπίκο, ή γίνεσαι κακός ή χωρίζουμε. δεν πάει άλλο. πρέπει να ωριμάσεις.
-μα δεν μπορώ χουχού, άμα σου μιλήσω άσχημα δεν θα αισθάνομαι καλά εγώ μετά.
-αυτό είναι πίκο, όλο τον εαυτό σου σκέφτεσαι. μήπως αισθανθείς άσχημα εσύ. εμένα δεν με υπολογίζεις καθόλου. είσαι πολύ εγωιστής!
-!!!




zougla