Η επόμενη μέρα

-Ποκοπίκοοοοοοοοοοοοοοο
-Έλα Χουχού...τι φωνάζεις?
-Θέλω ν ακούσω τη συνέχεια
-Καλά μάζεψε και τους άλλους, κάνε μου ένα καφέ ένα τοστ και στύψε μου καμιά 30ριά πορτοκάλια και ελάτε να σας πω
-Αμέσως Ποκοπίκο μου, τι άλλο θέλεις?
-Φέρε μου και ένα πακέτο τσιγάρα
-Τσιγάρα? μα δεν καπνίζεις
-Καπνίζω Χουχού μου, το έμαθα στην πόλη
-Να το κόψεις Ποκοπικάκο μου, δεν κάνει καλό στην υγεία
-Φέρε και μια μπύρα για μετά, παγωμένη όμως.
Και έτσι έγινε. μαζεύτηκαν όλοι για να ακούσουν τη συνέχεια της ζωής του Ποκοπίκο στην Πόλη.

-Λοιπό?
-Λοιπόν, όταν ήρθαν τα κορίτσια, κάνανε οικογενειακό συμβούλιο και συμφώνησαν να με κρατήσουν σπίτι για να περιποιούμαι τον κήπο αλλά και για όλες τις άλλες δουλειές του σπιτιού, αλλά δεν θα μου έβαζαν ΙΚΑ...
-Σοβαρά?
-Ναι
-Τι είναι το ΙΚΑ Ποκοπίκο?
-Σκάσε Χουχού...άκου δεν ξέρει τι είναι το ΙΚΑ....
-Δεν ξέρω Τζέην, κακό είναι?
-Η ασφάλιση παιδάκι μου.....και....τι έγινε μετά
-Η κόρη της κυρίας είχε γνωστούς στην Κυβέρνηση και στο Δήμο και μου βρήκε αμέσως δουλειά
-Τι δουλειά?
-Υπάλληλος στο Δήμο μου είπαν αλλά......
-Αλλά....?
-Αλλά με έβαλαν να μαζεύω τα σκουπίδια....σκληρή δουλειά.
-Πω, πω...το αγόρι μας ...δούλευε σκληρά...
-Σιγά μη δούλευα...την άλλη μέρα κάναμε απεργία, μαζεύτηκαν οι συνδικα-ληστές και αποφασίσαμε όλοι μαζί να κάνουμε απεργία.
-Τι είναι η απεργία Ποκοπίκο?
-Σκάσε Χουχού....και μετά Ποκοπικάκο?
-Δεν σου είπα Τζέην? Κάναμε απεργία...σιγά τώρα που θα καθόμουνα να μαζεύω τα προφυλακτικά και τις σερβιέτες των άλλων.
-Αφού αυτή ήταν η δουλειά σου...
-Η δουλειά μου ήταν να διοριστώ ...αφού διορίστηκα τελείωσε η δουλειά μου...
-Και? τι έγινε?
-Γέμισε σκουπίδια η πόλη και μεις πίναμε το φραπεδάκι μας...να πάνε να τα μαζέψουν μόνοι τους τα σκουπίδια τους...εκτός...
-Εκτός τι?
-Εκτός και μας έδιναν μισθό ίσιο με τους καθηγητές Πανεπιστημίου...γιατί δηλαδή να υπάρχει τόση ανισότητα...
-Έχει δίκιο ο Ποκοπίκο
-Έχει δίκιο ο Ποκοπίκο
-Έχει δίκιο ο Ποκοπίκο
-Σκάσε Χουχού, δεν ξέρεις εσύ



Η συνέχεια του χρόνου