19 Jul 2006

Τι παριστάνουμε?

.

Υπάρχουν ερωτήματα που δεν έχουν καμία απάντηση?
Ή τα ξέρουμε όλα?
Για...να σας θέσω τώρα ένα δύσκολο να δούμε αν κάποιος μπορεί να το απαντήσει.
Και αν απαντήσει θετικά....τότε? Τι γυρεύουμε εδώ?

Τι παριστάνουμε?

Μήπως μπαίνουμε σε κανένα τούνελ που δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι?
Μήπως θα ζητήσουμε από τη Νικολούλη να ψάξει να μας βρει?
Αν όχι εμάς....ολόκληρους...τουλάχιστον την χαμένη επικοινωνία μας, τη σχέση μας με τους «δικούς μας ανθρώπους»


Με αφορμή ένα e-mail που έλαβα...


...«Μερικές φορές σκέφτομαι αν κάποια θετικά στοιχεία που προβάλλουμε στο blog μας, τα εκφράζουμε και στην καθημερινότητα μας ή τα αποκρύπτουμε ηθελημένα ή άθελα μας απ' το περιβάλλον μας»

Και πάρα κάτω...

...«Εμένα αυτό είναι που με ανησυχεί, ότι εκτονώνοντας τις επικοινωνιακές μου ανάγκες στο νετ, δε μένει φαιά ουσία για τους ανθρώπους που με αγαπάνε. Αυτό είναι άδικο για όλους κατ' εμέ. Σε μένα τουλάχιστον αυτό έχω παρατηρήσει, δεν ξέρω αν ισχύει για τους άλλους»

Είναι δύσκολο το θέμα.
Και πολύ σωστός ο προβληματισμός.

Η δική μου απάντηση είναι θετική πάντως (κατ αρχήν).
Έτσι είναι. Ή κάπως έτσι.
Δίνω συγχαρητήρια στο άτομο που το σκέφτηκε, που προβληματίστηκε και που το έγραψε, έτσι ολοκληρωμένο σαν σκέψη.

Το πρόβλημα όμως παραμένει.
Εγώ περιμένω και τη δική σας απάντηση μια και είσθε – και είμαι – μέσα στο θέμα και είμαστε οι πιο αρμόδιοι να απαντήσουμε.


Τι λέτε λοιπόν?









araxtos προβληματισμένος

7 comments:

  1. Αραχτέ καλησπέρα. Καλώς σε βρίσκω! Αν μπορέσω να κλείσω τις σκέψεις μου σε ένα σχόλιο, θα έλεγα πως ως άλλη Κίρκη το νετ είναι μια "ανώδυνη" διέξοδος, ένας άμεσος τρόπος να διοχετεύει κανείς την ενέργειά του σε κάτι εικονικό και μερικώς επικοινωνιακό. Το ότι δίνω το παρόν μέσα από τα γραφόμενά μου εδώ ή και αλλού, δεν σημαίνει πως αντίστοιχα αναλαμβάνω δράση στη καθημερινότητά μου. Σίγουρα το πληκτρολόγιο αποτελεί καταφύγιο πολλών ανθρώπων με δυσκολία στην άμεση επικοινωνία, αλλά για να μην γενικεύω συλλήβδην και αδιακρίτως, εξίσου πολλοί από εμάς, διατηρούν τις ισορροπίες τους εντός και εκτός. Η παγίδα βρίσκεται στο να θεωρείς την εικονική πραγματικότητα πραγματική και να αναλώνεσαι στη δημιουργία ή συντήρηση σχέσεων που δεν δοκιμάζονται πέρα από κάποια σχόλια.

    Θέλει να ξέρεις τι ζητάς από τη ζωή σου και τι ρόλο παίζει το μέσον αυτό στην χάραξη της πορείας σου. Σ'ευχαριστώ για το άρθρο, Μ.

    ReplyDelete
  2. Δεν νομίζω ότι στην δικιά μου την περίπτωση χάνονται οι επαφές με τους "δικούς μου" ανθρώπους. Έτσι και αλλιώς τα βράδια ή όταν κοιμάται το παιδί (ο πιο σημαντικός όλως των "δικών μου" ανθρώπων) στο διπλανό δωμάτιο που να πάς, και με ποιόν να τηλεφωνηθείς...

    Αντίθετα μέσω του blog μου, έχω πιο συχνή επαφή με τις αδερφές μου (είμαστε σκορπισμένες στα 3 σημεία του ορίζοντα) και πιο σημαντικό... με εμένα.
    Γιατί το blog ως ουδέτερο μέσο ήταν ένας "ήρεμος" χώρος και ένα καταφύγιο σε δύσκολες στιγμές μέχρι τώρα... όπου ξεφώνισα την χαρά αλλά και το θυμό μου, ο οποίος αρκετές φορές έτυχε να είναι απλά προιόν παρεξηγήσεων. Για σκέψου λοιπόν, αυτόν τον θυμό ή την ανησυχία να τον είχα κατευθύνει στα "δικά μου" άτομα. Θα τα είχα πληγώσει, κουράσει και δεν ξέρω εγώ τι άλλο χωρίς λόγο.

    Κλείνοντας στα blog δεν νομίζω ότι παριστάνουμε κάτι, απλά μπορούμε προστατευμένοι από την ανωνυμία να βρούμε μια βαλβίδα εκτόνωσης.

    Τα φιλιά μου και την καλησπέρα μου :-)

    ReplyDelete
  3. Εγώ ως χαζή και ξανθιά ... δεν ξέρω δεν απαντώ .

    ReplyDelete
  4. Εμένα με προβλημάτισε αυτό που είπε η vista:" Για σκέψου λοιπόν, αυτόν τον θυμό ή την ανησυχία να τον είχα κατευθύνει στα "δικά μου" άτομα. Θα τα είχα πληγώσει, κουράσει και δεν ξέρω εγώ τι άλλο χωρίς λόγο."

    Γιατί να μην εκτονώσεις τον θυμό και την ανησυχία; Γιατί να μην τα εκφράσεις στο περιβάλλον σου; Νομίζω είναι κάτι υγιές και απόλυτα φυσικό να εκφράζεις και τα αρνητικά συναισθήματα. Όλοι έχουμε τέτοια και πρέπει να υπάρχει κατανόηση. Πολλές φορές και ένας ανούσιος καυγάς, μπορεί να αποδειχτεί γόνιμος και να επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις σε πιο ξεκάθαρες και ειλικρινείς βάσεις.

    ReplyDelete
  5. Αρχίζω και σκέφτομαι μήπως το έχω ρίξει πολύ στην πλάκα και δεν έχω αναφερθεί σε σημαντικά θέματα.
    Θέματα που ξεπηδάνε από μια κουβέντα, από ένα γέλιο από ένα φτάρνισμα και όχι αυτά τα σημαντικά που νομίζουν κάποιοι.
    Σε αυτά λοιπόν, "τα δικά μας σημαντικά" δεν πρέπει να συνεχίσουμε? δεν πρέπει και γω να βάλω το χεράκι μου?
    Από αυτά που μου γράφουν οι φίλοι μου, και των δύο φύλλων φίλοι μου, νομίζω πως πλάκα-πλάκα, ανέβηκε ο πήχης. Και άντε τώρα να τον κατεβάσεις!

    marialena, γεια σου.
    Καλώς ήρθες.
    Και αν ίσχυαν όλλα αυτά ποιός τα ξέρει?
    Ποιός μπορεί να διατηρήσει τις ισορροπίες?
    Δεν είναι και εύκολα πράματα.

    Vista γεια σου,

    ellinida ας την πλάκα.
    Περιμένω (και όχι μόνο εγώ) άποψη επί του θέματος.

    Elisavet γεια σου.

    ReplyDelete
  6. Θα το πιάσω από μία άλλη πτυχή. Νομίζω πως με τον ίδιο τρόπο που το νετ λειτουργεί ως μέσο εκτόνωσης ανώνυμων μετα-μπλογκικών ετσετερά, λειτουργεί και ως ασπίδα προστασίας για εκείνους που φοβούνται να δείξουν την πιο ευάλωστη πλευρά τους στην καθημερινή ζωή. Λίγοι από μας κατά καιρούς υιοθετούμε το σκεπτικό "Μην δείχνεις αυτό που σκέφτεσαι" στην καθημερινότητά μας, προκειμένου αυτός που έχουμε απέναντί μας να μην εκμεταλλευτεί αδυναμίες ή soft χαρακτηριστικά μας;

    Πάντως, εμένα προσωπικά, οι επικοινωνιακές μου ανάγκες μέσω του νετ έχουν βρει την καλύτερή τους. Οι άνθρωποι που αγαπώ όμως, κρατούν πάντα μία θέση διαφορετική, και πολύ πιο πάνω απ' όλο αυτό...

    Γεια σου ρε Αραχτέ.
    [Πάει λίγος καιρός, που λέει κι ο Πλούταρχος]

    ReplyDelete
  7. Γεια σου mind
    Όπως βλέπεις αρχίζω να ανακατεύομαι σε σοβαρά θέματα.
    Χωρίς, πραγματικά, να ξέρω που θα καταλήξω, λόγω των γνωστών εμμονών μου.
    Ελπίζω να γλιτώσω τα τρελάδικα.

    Στο θέμα.
    Τελικά, η mind λέει ... «σιγά τώρα μη δώσω και βάση στο νετ» ή «δίνω βάση στο νετ, αλλά όχι να μας καβαλήσει κι όλας»
    Η marialena λέει «να ξεχωρίσουμε την πραγματικότητα από την εικονική πραγματικότητα»
    Η Vista λέει ότι «ναι μεν επηρεάζει, αλλά γιατί να μην το χρησιμοποιούμε κατα το δοκούν» αντίστροφα δηλαδή.
    Η Elisavet βρίσκει το ίδιο ζημιογόνο και αντίστροφα το θέμα «Τo πρόβλημα παραμένει και σ αυτήν την εκδοχή» απαντάει στη Vista.

    Κατ αρχήν να δούμε αν μας επηρεάζει (το νετ) στις προσωπικές μας σχέσεις.
    Το ερώτημα του e-mail που δημοσίευσα είναι αν επηρεάζει και τους άλλους.
    Επηρεάζει λοιπόν και τους άλλους?
    Το έχουν ψάξει?
    Σου λέει εν ολίγοις.... «μήπως συμβαίνει μόνο σε μένα»?
    Όχι δεν συμβαίνει μόνο σε σένα, συμβαίνει σε πολλούς αν όχι όλους.
    Το δεύτερο είναι «η φαιά ουσία» είναι ότι κάτι λείπει.
    Που πήγε το φως?
    Που κατοικεί η ψυχή μου?
    Το θεωρείτε αστείο?
    Νομίζετε ότι αν γίνει κάτι τέτοιο, θα γίνει από τη μια μέρα στην άλλη?
    Κάνετε λάθος. Θα γίνει σιγά-σιγά και όταν το καταλάβεις θα είναι αργά.
    Και γιατί αρχίζουμε να το καταλαβαίνουμε? Μήπως είναι αργά?




    ΥΓ Με κάνετε όλες, υπερήφανο με την ποιότητα της σκέψης σας.
    Περιμένω και την (ξανθιά) Ελληνίδα να πάρει θέση.

    ReplyDelete