22 Jul 2006

Τι αγαπάμε?

.


Κάποτε, πριν λίγα χρονάκια, είχα μια συνάντηση με κάποιον ψυχολόγο που είχε έρθει από το Παρίσι και θα ξανάφευγε.
Η συνάντηση είχε σκοπό άλλες δουλειές και περιορισμένο χρόνο.
Κράτησε όμως 2,30 ώρες!
Και από τις 2,30 ώρες, οι 2,20 είχαν ξοδευτεί σε μια ερώτηση για μια λέξη και προσπάθεια προσδιορισμού της. Φυσικά εκτός επαγγελματικού θέματος και τη στιγμή που και οι 2 βιαζόμαστε.
Η λέξη ήταν η «αγάπη»
Πόσες και πόσες έννοιες μπορεί να εννοήσει κανείς με αυτή τη λέξη.
Πόσες «αγάπες» υπάρχουν? Αυτή ήταν η ερώτησή μου, κάποια στιγμή.
Και όταν, μετά από 2,30 ώρες χωρίσαμε με τον Δρα η απορία μου έμενε εκεί που ήταν. Ακλόνητη και μπορώ να πω ποιο ενισχυμένη.

«Αγάπα τον πλησίον ως εαυτόν»

Πόσες αγάπες υπάρχουν?
Η αγάπη για τον άλλον λοιπόν. Η αγάπη για τη μάνα μας, για τον πατέρα μας, για τον αδερφό μας, για την αδερφή μας για τον ξάδερφο.
Μέχρι στιγμής είμαι ακόμα στην οικογένεια και είπα 6 διαφορετικές αν και μοιάζουν σχετικά.
Πάμε πάρα πέρα.
Τον φίλο, τον «δεσμό», την/τον σύζυγο.
Το παιδί!
Τα παιδιά των άλλων.
Το σκυλάκι μας.
Το σκυλί του γείτονα......
Όλα αυτά τα αγαπάμε το ίδιο?
Όχι βέβαια.
Αλλά χρησιμοποιούμε μια λέξη.
Και για πόσα ακόμα. Μέχρι και για αντικείμενα.
Τι είναι η αγάπη λοιπόν?
Και η αγάπη στην γκόμενα, στον γκόμενο είναι η ίδια?
Έχουμε αγαπήσει πολλές/ούς ή μερικές/ούς γκόμενες, γκόμενους και ποτέ δεν ήταν ίδια η αγάπη μας.
Ακόμα και το ίδιο άτομο το αγαπάμε διαφορετικά από περίοδο σε περίοδο.


Ας πάρουμε μια φυσιολογική αγάπη. Την ερωτική αγάπη.
Τι αγαπάμε στον άλλον?
Τα προτερήματα του? ή τα ελαττώματα του?
Το σώμα του? τη φάτσα του? το μυαλό του? ή την ψυχή του?
Αγαπάς αυτά που έχει ή αυτά που σου δίνει?
Θέλεις απλώς να είσαι δίπλα του κοντά του και αυτό είναι όλο?
Και να μην το συζητάμε?

Ο καθένας αγαπάει διαφορετικά έτσι δεν είναι?
Όπως και ο καθένας τα εξηγεί διαφορετικά.
Δεν θα περίμενα να εξηγήσει κανείς αυτές τις έννοιες, ούτε ο ψυχολόγος (καθηγητής) από Γαλλίας μπόρεσε να μου τις εξηγήσει.

Εκείνο που θέλω να μου εξηγήσει είναι ...για το κακό που κάνει η αγάπη
Ή δεν είναι αγάπη όταν κάνει κακό?
Ή δεν κάνει κακό κάποια μάνα π.χ. με την υπερβολική αγάπη στο γιο της?

Τελικά πρέπει να να αγαπάμε και να μην το ψάχνουμε? ή να αγαπάμε προσεκτικά και γνωρίζοντας, αναλύοντας το είδος της αγάπης που θα προσφέρουμε για να μην κάνουμε ζημιά?



Τελικά .....
Είναι τόσο αθώα η αγάπη?





araxtos & love

ΔΕΝ θάθελα μια απλοϊκή απάντηση, του στυλ, «έλα μωρέ, αγάπα αυτούς που σ αγαπάνε, πέρνα καλά , και μην την ψάχνεις» ή «η ζωή είναι μικρή για να αρχίσουμε να ψάχνουμε τώρα....»
Εγώ, μια και είμαι αδειούχος από αγάπη (όχι από έρωτα) αυτήν την εποχή και έχω χρόνο, το ψάχνω.
Θέλω να αγαπήσω πάλι, αλλά να μην κάνω το λάθος που κάνουν πολλοί, να θυμούνται μια παλιά αγάπη και να θέλουν να ζήσουν το ίδιο συναίσθημα, που δεν υπάρχει πια.
Κάθε φορά που πεθαίνει μια αγάπη, πεθαίνει και δεν επανέρχεται όχι με το ίδιο, αλλά ούτε με άλλο άτομο.

5 comments:

  1. Καλά έκανες και έγραψες τη τελευταία παράγραφο και διευκρίνησες ότι το "έλα τώρα μη την ψάχνεις" δεν το δέχεσαι. Για μένα αυτό είναι το χειρότερο. Να τα ζεις όλα επιδερμικά και μετά να πας να το επιβάλεις και στους υπόλοιπους... Συμφωνώ μαζί σου ότι "Κάθε φορά που πεθαίνει μια αγάπη, πεθαίνει και δεν επανέρχεται όχι με το ίδιο, αλλά ούτε με άλλο άτομο."
    Από εκεί και πέρα ο καθένας το βιώνει διαφορετικά το "αγαπώ"...

    ReplyDelete
  2. This comment has been removed by a blog administrator.

    ReplyDelete
  3. H αγάπη είναι αθώα, αυτό είναι το μόνον σίγουρο και από αυτήν πηγάζουν όλα τα θετικά που ζούμε ή που νιώθουμε για αυτό και την επιθυμούμε.

    Τα αρνητικά "βγαίνουν", όταν μπερδευτεί η αγάπη με την ανάγκη του ανθρώπου να ελέγχει το περιβάλλον του και δεν έχει να κάνει με την αγάπη...

    Δεν ξέρω αν ο καθένας αγαπά διαφορετικά, απλά νομίζω ότι ο καθένας "έμαθε" κατα την διάρκεια της ζωής του να την δείχνει και να φέρεται διαφορετικά.

    Πιστεύω πως όταν μπορούμε να αφεθούμε στην αγάπη, και την δεχτούμε για αυτό που είναι, κάτι που μας κυριεύει και μας καλυτερεύει και μας φέρνει σε ένα άλλο επίπεδο υπεράνω άλλων μικρότητων, που μας δίνει δύναμη στα δύσκολα, (πρόσεξες; είπα δύναμη και όχι λύσεις) αλλά δεχτούμε επίσης και το δικαίωμα του άλλου στην αγάπη αλλά και στην ηρεμία, τότε θα μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα, "αγαπημένα" και δεν θα χρειάζεται να "το ψάχνουμε" γιατί απλά θα υπάρχει και θα ισχύει.

    Το ψάχνουμε συνήθως, όταν σταματά να δουλεύει ή όταν δεν υφίστατο.

    Τα φιλιά και την ζεστή καλημέρα μου :-)

    ReplyDelete
  4. Αν μπορούσα θ' απαντούσα μ' ένα χάδι...
    Ισως τότε να μπορούσε να καταλάβεις, να νιώσεις τι είναι (για μένα, γνώμη μου) αγάπη...

    ReplyDelete
  5. Καλημέρα, καλή βδομάδα...
    Όταν βλέπω τέτοιες ευαισθησίες καταλαβαίνω ότι δεν είμαι μόνος σε τέτοιου είδους σκέψεις...

    Το επόμενο ποστ, ερώτημα, εμπεριέχει και την απάντηση και καλύπτει (πάντα κατά τη γνώμη μου) και το παρόν.

    γειά σου, mortaki

    φιλάκια, Vista

    rodia, απάντησες ήδη!

    ReplyDelete