Η χώρα του σκυψίματος

.

Μερικοί, εδώ μέσα, μου έχουν κάνει φοβερή εντύπωση.
Με την ορθότητα της σκέψης τους.
Με την «μεστή» γραφή τους.
Με την τέχνη του γραψίματός τους που μάλλον δεν διδάχτηκαν ποτέ αλλά είναι έμφυτη.
Με το να γράφουν ακριβώς αυτό που σκέφτονται χωρίς περιστροφές.

Μερικοί, εδώ μέσα, μου έχουν κάνει φοβερή εντύπωση
Με το πως διαχειρίζονται τον έγγραφο λόγο.
Με το πως σφάζουν με το βαμβάκι.
Με το πως «κοντράρουν» χωρίς να βρίζουν.

Μου έχουν κάνει φοβερή εντύπωση.

Αλλά ξέρω, είμαι σίγουρος, πως δεν το ξέρουν.
Δεν ξέρουν τις δυνατότητές τους.
Δεν τους τόχει πει κανείς και ούτε θα τους το πει.
Γιατί, αυτοί που είναι επαγγελματίες του «είδους»
Επαγγελματίες γραφιάδες.
Συνήθως είναι άσχετοι και ανίκανοι.
Και γι αυτό
Είναι και κομπλεξικοί.

Έχω διαβάσει, εδώ μέσα, άρθρα, αναλύσεις, τοποθετήσεις, με μια φοβερή ικανότητα
και τεχνική γραψίματος.
Που τάμαθαν? Που έμαθαν την τέχνη να γράφουν?
Ποιος θα τους αξιοποιήσει?
Μάλλον κανείς.
Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, θα πάνε χαμένοι.
Χαμένα ταλέντα.
Γιατί...
Οι επαγγελματίες γραφιάδες, δημοσιογράφοι και συγγραφείς
είναι κομπλεξικοί.
Και είναι κομπλεξικοί γιατί φοβούνται.
Και φοβούνται, γιατί ξέρουν πως είναι μέτριοι.
Έως ανύπαρκτοι.

Πάλι
για χιλιοστή φορά
θα πούμε, θα πω
ότι στην Ελλάδα ζούμε
τα ταλέντα χάνονται στο όνομα των ανικάνων
που κατόρθωσαν να «τρυπώσουν» κάπου
σκύβοντας τη μέση
και αυτό είναι και το μόνο «ταλέντο» τους
ζούμε βλέπετε...
«στη χώρα του σκυψίματος»




araxtos και κριτική