Χαριτωμενιές...

Ένα από τα χειρότερά μου είναι τούτο:

Να μετατρέπουμε τη μαλακία σε χαριτωμενιά!

Να αλλάζουμε την ουσία των πραγμάτων κάθε φορά που δεν μας βολεύει!
Να βλέπουμε τα πράγματα από τη μεριά που μας συμφέρει.
Να είμαστε ψεύτες!
Πρώτα να λέμε ψέματα στον εαυτό μας και μετά στους άλλους.
Να λέμε ψέματα χοντρά και να τα βαφτίζουμε «αθώα ψεματάκια»

Να αλλάζουμε την πραγματικότητα.(Στην προσπάθεια μένουμε βέβαια)

Δεν είναι μισογεμάτο το ποτήρι.
Ούτε μισοάδειο.
Αυτές οι εφευρετιές είναι οι χαριτωμενιές που λέγαμε.
Μαλακίες είναι.
Τι πάει να πει μισογεμάτο?

Μισό είναι.
Ένα ποτήρι με νερό μέχρι τη μέση.
Το μισογεμάτο, απαιτείται να έχει ¾ νερό για να το πεις έτσι.

Τον γέρο τον λέμε ώριμο.
Την γριά την λέμε έμπειρη.
Το τούβλο στο σχολείο τον λέμε... «έχει άλλη κλίση το παιδί»
Τι κλίση έχει?
Και το τούβλο έχει άλλη κλίση.

Τον σκουπιδιάρη τον λέμε «οδοκαθαριστή»
Γιατί?
Για να μην τον προσβάλουμε?
Δηλαδή το...σκουπιδιάρης εμπεριέχει κάποια προσβολή?

Έτσι τον προσβάλουμε περισσότερο.

Χάσαμε στο μπάσκετ την πρώτη θέση και λέμε «είσαστε χρυσοί στην καρδιά μας»
Χεστήκαμε και μεις, χεστήκανε και οι μπασκετμπολίστες ρε παλιό μαλάκα – ω συγνώμη – χαριτωμένε, αν είναι χρυσοί στην καρδιά σου.
Το χρυσό θέλαν οι άνθρωποι.
Και το πριμ του χρυσού.
Το πήρανε?

Είδες πόσο «χαριτωμένος είσαι»?

Μια ζωή θυμάμαι τους χειρούργους που τους λέγαμε χειρούργους.

-Όχι χειρούργος....χειρουργός είμαι...
-Και τι αλλάζει?
-Πως δεν αλλάζει.
Το χειρούργος παραπέμπει στο «κακούργος» γι αυτό θέλουν να το αλλάξουν οι χειρούργοι.
Αντί για «χειρούργος Οδοντίατρος» θα λέγεται «χειρουργός οδοντίατρος»
Και όχι από τώρα.
Αυτή η ιστορία έχει αρχίσει πριν 5-6 χρόνια (τόσο θυμάμαι εγώ)
Και τα έχουν σχεδόν καταφέρει.
Μόνο ο Χαρδαβέλλας νομίζω και ο Τριανταφυλλόπουλος δεν έχουν συνηθίσει ακόμα την αλλαγή του τόνου στην TV αλλά που θα πάει, θα το συνηθίσουν κι αυτοί.

Αν με ρωτήσετε τη γνώμη μου, νομίζω ότι μάλλον θα γλιτώσουν οι κακούργοι από τη
σύγκριση!

«Ειδικές ικανότητες»
Τα παιδιά με «ειδικές ανάγκες» ονομάστηκαν τώρα παιδιά με «ειδικές ικανότητες»
Ίσως είναι καλό αυτό.
Ίσως τους βοηθάει ψυχολογικά. δεν ξέρω, ίσως.
Αλλά...και τον άνεργο τον βοηθάει ψυχολογικά να μη τον λένε «άνεργο»
Και αντί για «άνεργο» να τον λένε «κύριε Πρόεδρε»
Γιατί δεν το εφαρμόζουν κι αυτό?
Δεν έχει ανάγκη ο άνεργος από ψυχολογική υποστήριξη? Τι λες καλέ!
Αν και εδώ που τα λέμε, ο άνεργος θα προτιμούσε να τον λένε «άνεργο με ειδικές ανάγκες», αλλά να του δίναν και κανένα επίδομα.

Το αποτέλεσμα ποιο είναι?
Χάσαμε την αίσθηση της πραγματικότητας!
Χάσαμε το νόημα των λέξεων. Ή μάλλον είμαστε στη φάση του χασίματος.
Όλοι τώρα νομίζουν πως τα παιδιά, οι άνθρωποι «με ειδικές ανάγκες» έγιναν άνθρωποι «με ειδικές ικανότητες»....
Και...δεν έχουν ανάγκη.
Δεν χρειάζεται να τους αφήσουμε χώρο να περνάνε με τα καρότσια, αφού μπορούνε να πετάξουν!
Κάτι σαν σούπερμαν δεν είναι?
Αφού έχουν ειδικές ικανότητες!

Είναι πολλά που τα έχουμε αλλάξει.
Αντί να αλλάξουμε την κατάσταση, την ουσία, αλλάξαμε το όνομα!

Αντί να προσέχουν οι γιατροί, οι χειρούργου, να μην κάνουν κακουργήματα, αντί να θυμούνται κάπου – κάπου τον όρκο του Ιπποκράτη (που λίαν συντόμως θα τον βάλω σε ποστ να τον θυμόμαστε τουλάχιστον εμείς)...θέλουν, και τα έχουν καταφέρει, να αλλάξουν τον τόνο για να μην θυμίζουν κακούργους.
Τόσα χρόνια είναι έτσι. Τόσους αιώνες υπάρχει η Ελληνική γλώσσα, γιατί δεν το συνδύαζε κανένας? Γιατί τώρα?

Τόσα χρόνια τον άνθρωπο με «ειδικές ικανότητες» τον έλεγαν «ανάπηρο».
Αλλά τον αγάπαγαν κι όλλας.
Αργότερα, όσο μειωνόταν η αγάπη της κοινωνίας για τον ανάπηρο, άλλο τόσο του άλλαζαν και όνομα.
Όταν τον αγάπαγαν λιγότερο, τον ονόμασαν «άνθρωπο με ειδικές ανάγκες»
Και μετά, στην εποχή που ζούμε, που όχι μόνο δεν τον αγαπούν...σιγά τώρα...αλλά δεν τον σέβονται κι όλλας...

Άλλαξαν πάλι όνομα.
«Με ειδικές ικανότητες» τώρα...
τι άλλο θες ρε βλάκα?....αφού μπορείς και πετάς σαν τον σούπερμαν...





araxtos & ...χαριτωμενιές