.
Καλημέρα σας.
Σήμερα θα φιλοσοφήσουμε αγαπητά μου αγοράκια και κοριτσάκια.
Θα κουβεντιάσουμε με μια Θεά. Με τη Θεά Λογική.
Όσοι παρακολουθούν τον υποφαινόμενο (και φαινόμενο) θα έχουν καταλάβει περί ποιας Θεάς πρόκειται. Όσοι δεν παρακολουθούν, καλά να πάθουν που δεν ξέρουν.
Το θέμα μας είναι το εξής.
Μου ζήτησε μια αναγνώστριά μου, επειδή έχω σχέσεις με τη Θεά Λογική (κάτι σαν μέσον)
να τη ρωτήσω ........
Αλλά ακούστε (διαβάστε) και μόνοι σας...
<<<>>>
(Το έβαλα χωρίς μοντάζ που λένε και στην TV)
Αν διαβάσετε το προηγούμενο ποστ θα τα καταλάβετε όλα.
Τη ρώτησα λοιπόν και....,
παρακολουθήστε το διάλογο, δεν έχουμε μυστικά από σας......
-Γεια σου Θεά Λογική, πως είναι η υγεία σας σήμερα?
-Μια χαρά araxte όλα είναι υπό έλεγχο.
-Ο σύζυγος? καλά?.
-Καλά, αλλά σε παρακαλώ να μη με ξαναρωτήσεις για το σύζυγο, εγώ σε ρώτησα για τη δικιά σου? άντε μην τα πάρω πρωί, πρωί.
-Σιγά, μην εξάπτεσαι και μου πάθεις και τίποτα, μια ερώτηση ήθελα να σου κάνω ή μάλλον να μεταφέρω από μία αναγνώστριά μου, που έχει σχέση με το προηγούμενο ποστ και αυτά που είπες.
-Ε, κάντη λοιπόν και μη χρονοτριβείς.
-Υπάρχει αντικειμενικό μέτρημα της στεναχώριας?
-Και βέβαια
-Πως μετριέται? ανάλογα με το «συμβάν»? ανάλογα με το λόγο?
-Για καμία στεναχώρια δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος.
Οι λόγοι που βρίσκουμε κάθε τόσο, είναι εφεύρεση δική μας για να δικαιολογήσουμε την στεναχώρια μας, που έτσι ή αλλιώς θα την υποστούμε.
-Προλαβαίνω μια "λογική" ερώτηση του κοινού:
Γιατί κάποιος στεναχωριέται περισσότερο και κάποιος άλλος λιγότερο τότε?
-Γιατί η στεναχώρια είναι το αντίβαρο της χαράς.
Και σου απαντώ:
Γιατί χάρηκε περισσότερο.
Όλα πρέπει να ισορροπήσουν araxte. Αν δεν ισορροπούσαν όλα, η γη δεν θα βρισκόταν εκεί που βρίσκεται, θα είχε πέσει στο άπειρο, αντιλαμβάνεσαι?
-Εγώ αντιλαμβάνομαι, οι άλλοι δεν ξέρω. Και τι πρέπει να κάνει για να μη στεναχωριέται λοιπόν κάποιος?
-Να μη χαίρεται araxte, φιλοσοφία θέλει?
-Μα, τότε, θα ήταν νεκρός, χωρίς χαρά δεν υπάρχει ζωή, συμφωνείς?
-Εγώ συμφωνώ, αλλά πρέπει να συμφωνήσεις και συ ότι χωρίς στεναχώρια δεν υπάρχει χαρά και το αντίστροφο. Εσύ συμφωνείς?
-Χμ....θα το θέσω υπ όψιν των αναγνωστών μου.
araxtos & ΘτΛ
Μιά και έχεις τα μέσα, δεν της λες να μου στείλει και μένα λιγάκι; Μην είσαι μονοφαγάς Αραχτέ μου.
ReplyDeleteτα σέβη μου
Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω αραχτέ.
ReplyDeleteΚαι θα μιλήσω με παράδειγμα. Η 'φίλη' μου η Β το χει στο αίμα της να είναι απισιόδοξη, να βλέπει πάντα τα αρνητικά σε κάθε κατάσταση με αποτέλεσμα να είναι συνέχεια νευριασμένη, νευρική, αγχωμένη και μουντρούχα. Είναι συνεχώς στεναχωρημένη και η χαρά της (σπάνιο φαινόμενο) μετριασμένη. Όταν όλα παν καλά βγάζει σπυράκια.
Εδώ τα Βάζω λοιπόν με τη θεά λογική... εκτός πια αν η Β είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει κανόνα!
did, να ρωτήσω και να σου πω, αλλά με ένα τηλ. που πήρα νομίζω ότι μου είπε πως τα φαινόμενα απατούν.
ReplyDeleteΔεν είναι στεναχωρημένη η φίλη σου, όπως δεν είναι και χαρούμενη.
Μάλλον μίζερη είναι.
Πάντως, αν θες ρωτάω για πιο πολλές λεπτομέρειες.
ellinida, τι θες να σου στείλει?
και δε ρωτάς ρε αραχτέ. τώρα που τη βρήκαμε τη θεά να μη την αφήσουμε να φύγει έτσι εύκολα.
ReplyDeleteνα ρωτήσω και κάτι άλλο? ο μίζερος άνθρωπος δεν είναι στεναχωρημένος? εγώ τη λυπάμαι...
Καλή η Θεά Αραχτέ... ή μάλλον... πολύ μου άρεσε η άποψή της:-)
ReplyDeleteΠραγματικά ή νιώθουμε τα πράγματα και τα συμβάντα ή όχι. Νιώθοντάς τα δεν έχει κανείς παρά να χαρεί με τα καλά και να στεναχωρηθεί με τα άσχημα. Άμα δεν νιώθει κανείς τίποτε δεν μπορεί να νιώσει ούτε την χαρά...
Αλλά didymus skulls στο χέρι είναι του καθενός αμά επιλέγει να μένει στην μια η στην άλλη κατάσταση... διότι παντού και πάντα υπάρχουν καλά και άσχημα. Η δικιά μου επιλογή είναι να προσπαθώ να ανιχνεύω την χαρά και το όμορφο. Το ότι δεν τα καταφέρνω πάντα, είναι ανθρώπινο και αναπόφευκτο. Αν τα κατάφερνα θα ήμουν μοναχός του Βούδα :-)
Υποθέτω πως η φίλη σου δεν έχει πλέον δυνάμεις να κοιτάξει και τα καλά τριγύρω της, ίσως μπορείς εσύ σε αυτό να την βοηθήσεις.
vista θέλω να τη βοηθήσω να δει τη χαρά και το όμορφο που βλέπω εγώ και συ και πολύς αισιόδοξος κόσμος αλλά έχει αυτόν τον επιβλητικό και απόλυτο χαρακτήρα στο οποίο μου βγαίνει από τη φύση μου να σκύβω το κεφάλι και να μη μπορώ να κάνω διάλογο. Οπότε μένω εγώ στον κόσμο μου με τα λουλουδάκια και αυτη στη μιζέρια της.
ReplyDeleteΝα μη πολυλογώ και να μη δικαιολογούμαι, εξού και το 'φίλη'
σαν αυτό που λένε...πολύ γέλασα απόψε, ξινό θα μου βγεί!
ReplyDeleteχα χα χα χα...........ωχ!
ReplyDeleteΚατά λάθος διάβαζα πριν λίγο για τη θεωρία του Χάους και το Χαοτικό εκκρεμές [όχι δεν είμαι normal τύπος, είναι σαφές] κι ύστερα άνοιξα την πόρτα και μπήκα στον χώρο σας. Παραθέτω σε πολύ ελεύθερη μετάφραση κανά δυο που διάβασα λοιπόν, υποστηρίζοντας έτσι πως η ισορροπία του πλανήτη, μακράν απέχει σε κανονικότητα από την δική μας εσωτερική ισορροπία.
ReplyDeleteα)Το Χάος είναι ένα είδος τάξης χωρίς περιοδικότητα.
β)Η ιδέα της επιστημονικής προβλεψιμότητας ταιριάζει με έναν άβολο τρόπο μάλλον, με την ανθρώπινη συμπεριφορά και την έννοια της ελεύθερης βούλησης.
Καλώς σας βρήκα.
Λίγη λογική, λίγο μυαλό ντε γιατί το έχασα η άμοιρος ελληνίς...
ReplyDeleteΑχ...η λογική ζει μέσα στο χάος....
ReplyDeleteΤο υπόλοιπο στο επόμενο ποστ.
(Μετά τις διαφημίσεις)
hello αραχτε
ReplyDeleteεχω 1 απορεια σχετικα με το μετρημα του χρονου & τη στεναχωρια ... & το δικο της μετρο.
αν ...οι χαρες μας ειναι συναρτηση της στεναχωριας μας
&
αν...ειμαστε προορισμενοι να ζησουμε 100 στεναχωριες... (μονο)
... αυτο σημαινει οτι θα ζησουμε & 100 χαρες... (μονο)?!
ρωτας τη θεα ?
... με τρωει η αγωνια
Κάτσε, να την πάρω τηλέφωνο στο κινητό της
ReplyDeleteΧρωστάμε, λέει, από άλλες ζωές, έχουμε δηλαδή λογαριασμό.
ReplyDelete(Μάλλον Βουδίστρια θα είναι)
Αλλά, όταν κάνουμε μια καλή πράξη, ξεχρεώνουμε 10 δόσεις. (= 10 στεναχώριες)
Όταν όμως κάνουμε μια κακή πράξη χρεωνόμαστε 75 δόσεις!
Γι αυτό....προσοχή...προσοχή...προσοχή!
Πρέπει να μάθετε επειγόντως ποιες είναι οι κακές πράξεις.
Άμα μάθω και γω, θα τις πω σε όποιον ενδιαφέρεται. (αν μου δώσει την άδεια)
Το μόνο που μου είπε είναι ότι δεν είναι αυτές που νομίζετε (νομίζουμε
Έλα...έβαλα νέα κάρτα και ξαναπήρα.
ReplyDeleteΚαλά, εσύ δεν καταλαβαίνεις τι λέμε?
Ο χρόνος έχει 365 μέρες και με ρωτάς πόσες νύχτες έχει?
Με ρωτάς πόσες είναι οι κατηφόρες?
Με έβρισε η Θεά με τις ερωτήσεις που μου λέτε και τις κάνω.
Πάντως το παραπάνω ισχύει με τα χρέη προηγούμενων ζωών
Και με τις «καλές πράξεις»
Αλλά και «καλές σκέψεις» όπως μου διευκρίνισε
Νομίζω πως η παρανόηση εδώ είναι λεξιλογικής φύσεως.
ReplyDeleteΤι εννοώ: δεν μιλάμε ουσιαστικά για στεναχώρια, αλλά για θλίψη.
Και, πιστέψτε με, είναι δυο διαφορετικά "πράγματα".
Η θλίψη είναι όντως συνυφασμένη με τη χαρά, δεν είσαι ικανός να χαρείς αν δεν είσαι ικανός να θλιβείς και το αντίστροφο.
Η θλίψη δεν αποτελεί μάλιστα αναγνωρισμένο ψυχικό νόσημα, καθώς θεωρείται (και είναι) όσο φυσική όσο η χαρά ως συναίσθημα.
Η στεναχώρια τώρα, είναι άλλο 'πακέτο'.
Διότι, ετυμολογικά, η στεναχώρια είναι στενά συνδεδεμένη με ανησυχία, άγχος, απελπισία. Είναι ίσως μια πολύ βαριά 'μορφή' θλίψης, που εμπεριέχει όμως και πολλά ακόμα.
Κι ενώ η θλίψη έχει μια σχετικά απλοική δομή και έκφραση, μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτή και κατανοητή από το άτομο που την εκδηλώνει ή τους γύρω του, η στεναχώρια είναι πολύπλοκη, και όσον αφορά τα συμπτώματα, αλλά και τα αίτια που την προκαλούν.
Έχει να κάνει πολλές φορές με τον πληγωμένο μας εγωισμό και γόητρο, και εκδηλώνεται με την απογοήτευση, την πικρία κ.α.
Οι άνθρωποι έχουμε κοινές αιτίες θλίψης αλλά όχι και στεναχώριας.
Άλλος στεναχωριέται για κάτι που άλλος δεν στεναχωριέται.
Θελω να καταλήξω στο ότι ασφαλώς και δεν πρέπει να προσπαθούμε να απεμπολίσουμε (διώξουμε) τη θλίψη από την καρδιά μας (ή όπου αλλού τη βρίσκουμε), από την άλλη οφείλουμε στον εαυτό μας και τους γύρω μας να σταματήσουμε την καταστροφική στεναχώρια που μας καταβάλει όταν π.χ. αποτυχαίνουμε σε έναν στόχο που έχουμε θέσει.
Στην ουσία είναι μια αυτοκαταδίκη και αυτοκατάκριση, χωρίς κανένα ώφελος, ενώ αντίθετα η εκδηλωμένη θλίψη σε ανακουφίζει.
Ευχαριστούμε george.
ReplyDelete....
ReplyDelete