Η δυστυχία του blogera

.

Περασμένη Κυριακή...
Ο δρόμος πηγμένος και γω να βιάζομαι γιατί είχαμε κόσμο στο σπίτι στις 2 για φαγητό.
Μάλλον δεν θα προλάβαινα να είμαι συνεπής, σκέφτηκα και το πήρα απόφαση.
Μα Κυριακάτικα και τέτοια κίνηση....

Ευκαιρία ν ακούσω και λίγο ραδιόφωνο, λέω.
Τώρα ποιο σταθμό άκουγα, θα σας γελάσω γιατί είναι με κουμπάκια (προεπιλεγμένο).
(Άμα επιμένετε, να το ελέγξω και να σας πω)
Και τι ακούω ο φτωχός και τρισάθλιος Έλληνας.
Ο ταλαίπωρος και δυστυχής που είναι Έλληνας.

Ακούω αυτόν που έγραψε το βιβλίο.
«Η δυστυχία να είσαι έλληνας» τι λέμε τόση ώρα...δεν το καταλάβατε?
Τον Ν. Δήμου καλέ...
Τον συνάδελφο...
Αυτόν που έχει ένα blog σαν και τα δικά μας...
Και πετυχημένο.
Α, όλα κι όλα.
Να πούμε και του επιτυχημένου το δίκιο.
Μην τα ισοπεδώνουμε όλα.

-Κύριε Δήμου, πότε κάνατε και σεις...αυτό ...πως το λένε....blog.....

Η Κυρία που άκουγα μέσα από τα ερτζιανά ήταν εντελώς άσχετη.

-Στην Αμερική το internet άρχισε γύρω στο 1995 αλλά εδώ στην Ελλάδα, όπως αργούν όλα, άργησε να έρθει κι αυτό. .. (Η δυστυχία που λέγαμε).
Ήρθε το 1977 και ήμουν...... ο πρώτος που έκανα δικιά μου σελίδα και μέσω αυτής της σελίδας μπορούσα να επικοινωνώ με τον κόσμο...

-Ξέρετε....τα blogs... είναι μόδα....

Αυτή είναι αδύνατον να ξεχωρίσει το blog από τη σελίδα που της λέει ο «ειδικός» κ. Δήμου. Και γω είναι αδύνατον να καταλάβω γιατί ο κ. Δήμου κρύβει από τη δημοσιογράφο ότι είναι καινούργιος στα blogs.
Μόλις ένα χρόνο είναι σ αυτήν την παρέα.
Αλλά είναι κακό αυτό?

-Κύριε Δήμου, πόσοι είναι αυτοί που έχουν blog?
-Υπάρχουν 70.000.000 σε όλον τον κόσμο και στην Ελλάδα, γύρω στις 3.000 – 4.000 blogs ....σιγά-σιγά αυτό θα αντικαταστήσει τα βιβλία....να σκεφτείς ότι τα blogs, τα αμερικάνικα βέβαια, μπορούν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη σε πολύ σοβαρά θέματα. Εδώ στην Ελλάδα, λίγα είναι αυτά που έχουν...πολλούς αναγνώστες (όπως το δικό του) πολλά απ αυτά που γράφουν τα διαβάζουν μόνοι τους...
(Ουδέν σχόλιον)

-Καλά, αλλά δεν είναι το ίδιο...εγώ όταν πάω να ξαπλώσω στο κρεβάτι μου, παίρνω ένα βιβλίο και διαβάζω...είναι δυνατόν να πάρω ένα ολόκληρο PC στο κρεβάτι μου?

(Καλά, ερώτηση προς την δημοσιογράφο από μένα,....δεν είχες ευλογημένη τίποτ άλλο να πάρεις στο κρεβάτι σου εκτός από βιβλία...έτσι την βγάζεις)?
Κλείνει η παρένθεση.

-Τι λέτε...εγώ έχω ένα φορητό που ζυγίζει λιγότερο από 1 κιλό, μπορώ άνετα να το πάρω στο κρεβάτι μου....
(Δεν ξανακάνω την ίδια ερώτηση, θα γίνω βαρετός)

Αυτά και άλλα πολλά τέτοια βλακώδη έλεγαν στο ραδιόφωνο μεσημεριάτικα και Κυριακάτικα
Και το μποτιλιάρισμα, μποτιλιάρισμα.
Και γω σκεφτόμουν το γουρούνι με σέλινο που θάτρωγα.

Κάπως καθυστερημένα βέβαια.




araxtos & μποτιλιάρισμα