Από τη θεωρία στην πράξη

---

Ωραία τα λόγια του Μαρξ, ωραία του Λένιν, ωραία του Τρότσκυ αλλά στην πράξη τι γίνεται?
Εφαρμόζονται?
Και αν ναι πως?

Η ιστορία μας δίδαξε ότι δεν γίνεται να εφαρμοσθούν γιατί...έχεις να κάνεις με «λαμόγια»!
Τα «λαμόγια» πάντα πάνε μπροστά και σφετερίζονται τις ωραίες ιδέες.

Πολύ απλοϊκή η διαπίστωση, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

Κατά καιρούς πολλοί «αιθεροβάμονες» προσπάθησαν να κάνουν πράξη τόσο ωραίες ιδέες.
«Ισότητα, αδελφότητα, δικαιοσύνη»
Τι ωραίες λέξεις αλήθεια!
Χύθηκε αρκετό αίμα στη Γαλλική επανάσταση γι αυτές τις όμορφες λέξεις.
Και το αποτέλεσμα?
Μηδέν.
Ή μάλλον....Σαρκοζύ!
Εκεί κατέληξαν-καταλήγουν οι Γάλλοι!

Θέλετε να προσθέσουμε και το «κοινοκτημοσύνη» των μπολσεβίκων?
Θα γελάσει κάθε πικραμένος με το αποτέλεσμα.

Αλλά, ας πάρουμε τη λέξη που χρησιμοποιούσε ο Χριστός κατ επανάληψη.
«Αγάπη»
Αγάπα τον πλησίον σου.
Αγαπάτε αλλήλους.
Ο έχω 2 χιτώνες....κλπ κλπ ωραία.

Θαυμάσιες οι ιδέες του Ιησού Χριστού.....αλλά στην πράξη?
Τι έγινε?
Και αν πάρουμε, όχι αυτούς που δεν «πίστεψαν» στο Χριστό, αλλά αυτούς που «πίστεψαν».
Τους επαγγελματίες χριστιανούς. Τα «λαμόγια»

Τι έκαναν (ας το αφήσουμε αυτό προς το παρόν) και τι κάνουν?
Χρησιμοποίησαν αυτές τις έννοιες, για δικό τους όφελος.
Ποιος (επαγγελματίας) χριστιανός αγαπάει τον πλησίον του?
Ποιος δίνει τον ένα χιτώνα?
Ή για να είμαστε και μέσα στα πράγματα της εποχής μας, ποιος δίνει τη μία μερσεντές?
Κανένας!
Εδώ, ο Χριστός, έθεσε κανόνες. Κανόνες απαράβατους.
«Ποιο εύκολα μπαίνει στη βελόνα η τριχιά (το σκοινί ντε) από το να πάει πλούσιος στον παράδεισο»
1+1 κάνει 2.

Και τι επικαλούνται οι κατ επάγγελμα χριστιανοί για να φοβίσουν τον κοσμάκη?

Τον παράδεισο και την κόλαση!

Και πως θα πάει στον παράδεισο αγαπητέ επαγγελματία ο άλλος?
Μοιράζοντας τα πλούτη του στους φτωχούς!
Άρα εσύ που δεν τα μοιράζεις που θα πας?
Στη κόλαση αγαπητέ, μετά μουσικής.
Είσαι εσύ ο «ειδικός» να διδάξεις τους άλλους τι πρέπει να κάνουν?
Όχι βέβαια.
Καπηλεύτηκες τις τόσο ωραίες ιδέες και κουβέντες του Χριστού και μη πιστεύοντας τίποτα ο ίδιος, μας τις τσαμπουνάς για 2 χιλιάδες χρόνια.
Και 2 χιλιάδες χρόνια κοροϊδεύεις τον κόσμο.
Μη πιστεύοντας ο ίδιος.
Γιατί αν πίστευες και κατ ελάχιστον αυτά, δεν θα μάζευες πλούτη!

Έτσι έκαναν και οι κατ επάγγελμα κομμουνιστές. Τα κομμουνιστικά «λαμόγια».
Κορόιδευαν τον κοσμάκη με τις κάθε είδους θεωρίες, ενώ στην πράξη δεν πίστευαν σ αυτές.
Γι αυτό διαλύθηκε ο «Εφαρμοσμένος Σοσιαλισμός»
Και δεν αναφέρομαι στα χιλιάδες εγκλήματα που έγιναν για να «επικρατήσει».
Όπως έγιναν για να επικρατήσει κάθε ωραία ιδέα.

Και ενώ ο κάθε εγκληματίας, δεν είναι ικανός να σκοτώσει παρά μερικές δεκάδες το πολύ ανθρώπους, οι ιδέες και μάλιστα οι «ωραίες ιδέες» είναι ικανές να σκοτώσουν εκατομμύρια κόσμο και στο τέλος (αν όχι από την αρχή) να τις σφετεριστούν οι διάφοροι επιτήδειοι και με βάσει αυτές να λυμαίνονται τον κόσμο στο διηνεκές.

Η Γαλλική επανάσταση δεν κράτησε πολύ, μερικά χρόνια μόνο.
Η Σοβιετική επανάσταση λίγο περισσότερο.
Ο Χριστιανισμός κρατάει πολύ περισσότερο (αν και νομίζω ότι τελειώνει κάπου εδώ)
Γιατί αυτό?
Γιατί εκτός από τα ωραία λόγια, χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί ακόμα και μία απειλή.
Την κόλαση.
Την σωτηρία της ψυχής.

Ο άνθρωπος, από αρχαιοτάτων χρόνων, ενδιαφερόταν για την ψυχή του.
Από τότε που κατάλαβε πως κάποτε τελειώνει η εδώ παρουσία του το ερώτημα ήταν βασανιστικό.
«Και μετά τι γίνεται? που πάω, πάω κάπου? θα συνεχίσω να υπάρχω»?
Οι αρχαίοι (σοφοί) έλληνες το έψαχναν το θέμα επιμόνως.
Αλλά δεν βρήκαν άκρη.
Δεν πείστηκαν ποτέ από τις κατά περιόδους απόψεις μερικών απ αυτούς.
Και το ερώτημα παρέμεινε.

Αυτό χρησιμοποίησαν και οι επαγγελματίες Χριστιανοί για να περιμαζέψουν (μπαγλαρώσουν κατά το κοινώς λεγόμενο) τον κοσμάκη και να τον «αρμέγουν»

Αλλά, εκτός αυτού, έκαναν και ένα άλλο μεγαλύτερο κακό.
Απέτρεψαν τον κόσμο από το να σκέφτεται.
Να ψάχνει ακόμα να βρει την αλήθεια.

Χρησιμοποίησαν τον κανόνα «πίστευε και μη ερεύνα»
Καπέλωσαν δηλαδή την «ανησυχία» των ανθρώπων με την έτοιμη (και κατά τους ίδιους, λάθος) λύση του προβλήματος.
Διόρισαν και τους εαυτούς τους «αντιπρόσωπους» του Θεού και άρχισαν να μοιράζουν συχωροχάρτια.
Συγχώρεσαν και συγχωρούν τους «αμαρτωλούς» αυθαίρετα, με τη μετάνοια, πράγμα που δεν θα μπορούσε να ισχύει με τίποτα, αλλά ξέρουν πως οι «αμαρτωλοί» συνήθως είναι οι πιο πλούσιοι και θα πληρώσουν καλά.
Έτσι, παρέλυσαν τη σκέψη των ανθρώπων αφού η σκέψη γεννήθηκε με αυτό το ερώτημα.

Και θα βρεθούμε, σύντομα, εκεί που σταματήσαμε.
Όπως στη Γαλλία, βρέθηκαν 220 χρόνια πριν.
Όπως στα Σοβιέτ, 90 χρόνια πριν.

Έτσι και στη σκέψη, 2.000 χρόνια πριν.

Και θα ξαναρχίσουν τα οδοφράγματα στη Γαλλία.
Θα ξαναρχίσουν να λιμοκτονούν οι «Σοβιετικοί»

Και θα ξαναρχίσουμε να σκεφτόμαστε εμείς, μετά από μια τόσο μεγάλη απώλεια χρόνου.













araxtos σκέφτεται από τώρα