Στο σχολείο...

Στο σχολείο πάντα ήμουν
σε θρανίο τελευταίο
για να βλέπω το κορίτσι
από πίσω, το ωραίο

Ήταν μια μικρή ξανθούλα
με γαλάζια ματάκια
μια γλυκιά φωνούλα είχε
και ολόγλυκα χειλάκια

Γάματα με κλάματα
μέχρι τα χαράματα
μια ζωή τα ίδια λάθη
δεν μου παν τα γράμματα

Η μικρή δεν μου καθόταν
όλο μη και όχι, πάντα
στις εκθέσεις ήμουν σκράπας
με σκονάκια μες την τσάντα

Γάματα με κλάματα
μέχρι τα χαράματα
δεν μαθαίνω γράμματα
του Θεού τα πράματα

Μα και τώρα οι μικρές
όλο όχι τσαμπουνάνε
αφού πρώτα πονηρά
τα προσόντα μου κοιτάνε

Μα δεν θέλω, όχι, μη
araxte τι πας να κάνεις...
μες το ψέμα κολυμπούν
πουθενά πια δεν τις πιάνεις

Γάματα με κλάματα
μέχρι τα χαράματα
μια ζωή τα ίδια λάθη
δεν μου παν τα γράμματα




ο araxtos μαθητής