Η ματαιοδοξία φυτρώνει παντού

Η 1η Ιουνίου είναι για τους bloggerades η μέρα της Αμαλίας.
Θα την τιμούμε κάθε χρόνο την 1η Ιουνίου.
Και αν την έχουμε ξεχάσει, κάποιος bloggeras θα μας το θυμίζει και θα κάνουμε το καθήκον μας.
Όμως ο χρόνος έχει 365 μέρες και οι δίσεκτοι 366.
Τι λέτε? Θα τον καλύψουμε όλο το χρόνο με μέρες για αδικοχαμένους συμπατριώτες μας?

Θα τον καλύψουμε λέω εγώ.
Γιατί θα βρούμε εύκολα 365 αδικημένους.
Στα γρήγορα βρήκα μερικούς ακόμα.
Για τον Άλεξ.
Για το παιδάκι που δεν το πήρε το ασθενοφόρο, προχτές, και χάθηκε άδικα.
Για το παιδί που το σκότωσε διαφημιστική πινακίδα.
Για τον κάθε ηλικιωμένο που σκοτώνουν κάθε μέρα στα περιβόητα νοσοκομεία μας.
Οι οποίοι, ας μην το ξεχνάμε, είναι πατεράδες και μανάδες κάποιων.
Για πόσους και πόσους δικάστηκαν άδικα και κατέληξαν στη φυλακή.
Για τον ταλαιπωρημένο πολίτη της καθημερινότητας.

Δεν μας φτάνουν 365 μέρες.
Θα έπρεπε να έχει ο χρόνος 3.365 μέρες και πάλι δεν θα έφταναν.
Γιατί, στο φινάλε, ο καθένας μας έχει μια τέτοια ιστορία να μας πει.
Γιατί σε κάθε οικογένεια υπάρχει και ένας, τουλάχιστον, που χάθηκε από αδιαφορία του συστήματος.
Γιατί, στην καλύτερη περίπτωση, οι γιατροί χρησιμοποιούν τους αρρώστους σαν πειραματόζωα προς όφελος κάποιον ή όλων των φαρμακευτικών.
Γιατί τα φάρμακα που δίνουν τα δίνουν κατόπιν εντολών των «αφεντικών» τους στις φαρμακευτικές.

Γιατί και μεις έχουμε αδικήσει κάποιους όταν δίνουμε το φακελάκι για να πάρουμε κάποιου άλλου τη σειρά στην εντατική.
Γιατί έχουμε αναγάγει το χρήμα σε κύρια θρησκεία μας.
Γιατί έτσι είναι το σύστημα.

3.365 λοιπόν.
Και πάλι λίγες είναι.

Η 1η Ιουνίου είναι η μέρα της Αμαλίας.
Εκεί μέσα συγχωνεύουμε όλες τις αδικίες του «συστήματος» υγείας.
Είναι καλό αυτό. Είναι καλή κίνηση.
Αν και δεν θα φέρει αποτελέσματα (αυτό είναι σίγουρο) τουλάχιστον ένωσε (προσωρινά) τους bloggerades.
Και αυτή η ένωση είναι καλή.
Θα μας χρειαστεί πολλές φορές.
Θα είναι η δύναμή μας.
Αλλά να ενωθούμε χωρίς αρχηγούς και υπαρχηγούς.
Και μέλη.
Γιατί θα γίνουμε «σύστημα» και μεις.

Και όταν γίνουμε σύστημα θα αδικούμε.
Όπως κάνουν όλα τα συστήματα.
Γιατί δεν πάσχουμε από συστήματα για να γίνουμε καλύτεροι.
Πάσχουμε από «γνώση»

Δεν ξέρουμε ποιο είναι το κακό και το καλό.
Δεν ξέρουμε από που ξεκινάνε οι αδικίες. Και δεν μας ενδιαφέρει.
Γιατί αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να καλύψουμε τις ανθρώπινες αδυναμίες μας.
Να γίνουμε γνωστοί.
Να καλύψουμε την σαρκοβόρο πλεονεξία μας.
Και την απληστία μας.
Και την ματαιοδοξία μας.

«Το είπε και η τηλεόραση»
Αναφέρθηκαν 2 κανάλια που αφιέρωσαν 2 λεπτά στο θέμα της Αμαλίας.
Και αυτό μας ικανοποιεί.
Γιατί?
Γιατί θα το ακούσουν οι «υπουργοί»
Ε, και άμα το ακούσουν οι υπουργοί?
Τι θα γίνει?

Κάναμε «ντόρο» πράγματι.
Και με αυτό μπορεί να αλλάξει κάτι.
Μπορεί όμως και να μην αλλάξει.
Μπορεί να μας καπελώσουν οι «ειδικοί» και να χρησιμοποιήσουν αυτή τη «δύναμή μας»
Όπως το έχουν κάνει ήδη.
Και στο τέλος να μην αλλάξει τίποτα στην ουσία.

Τι μας λείπει λοιπόν?
Τι θα έπρεπε και τι θα πρέπει να κάνουμε?

Θα πρέπει να «κλείσουμε» όλοι τα μπλοκ μας με το θέμα της Αμαλίας στα ποστ (και να το ανακοινώσουμε παγκοσμίως) μέχρι να δούμε φανερή την αλλαγή του συστήματος υγείας.
Μέχρι να παραιτηθεί ο υπουργός.



Όλα τα άλλα είναι «σε δουλειά να βρισκόμαστε»
Να δημιουργούμε "αρχηγούς"

Συμπέρασμα:
Το μόνο που μας σώζει είναι η ενότητα.
Το μόνο που μας σκοτώνει είναι η «ματαιοδοξία μας»
Εκεί βασίζονται και όλα τα «συστήματα» ακόμα και το «σύστημα υγείας».

Στη δική μας ματαιοδοξία.

Γιατί αυτό το φρούτο, φυτρώνει παντού.






araxtos ματαιόδοξος

ΥΓ Είναι δυνατόν να συνδιαλεγόμαστε με έναν τ. Υπουργό που έχει blog και να συζητάμε σοβαρά μαζί του?
Για ποιο πράμα συζητάμε?
Για το αν, και όταν, θα «ξαναγίνει» Υπουργός θα είναι καλύτερος?
Θα είναι καλύτερη μια επόμενη (η ίδια) κυβέρνηση από αυτή που ήταν πριν?
Είναι σοβαρά πράματα αυτά?