Αφιέρωση

Είμαι πολύ χαρούμενος
Και ευχαριστημένος
Από τη blogo-ζωή μου
Γιατί έχω μερικούς φίλους, φίλες, που μ αγαπάνε
Το βλέπω, το αντιλαμβάνομαι, το νοιώθω
Ότι μ αγαπάνε
Και εγώ τους (τις) αγαπάω επίσης
Το ίδιο, αλλά και περισσότερο μπορώ να πω.

Δεν ξέρω γιατί αλλά εκτός από τους παλιούς φίλους που μ αγαπάνε, και οι καινούργιοι που μπαίνουν στο blog μου, τουλάχιστον με συμπαθούν.
Δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά έτσι είναι.

Είμαι πολύ ευχαριστημένος από την blogo-ζωή μου
Όχι μόνο γιατί με αγαπάνε οι φίλοι μου, αλλά γιατί μ αγαπάνε χωρίς να με γνωρίζουν.
Χωρίς να περιμένουν κάτι από μένα.
Χωρίς ανταλλάγματα.
Μια αγάπη γνήσια και ειλικρινής.
Μια αγάπη που αξίζει όσο χίλιες «άλλες»

Είμαι πολύ ευχαριστημένος από την blogo-ζωή μου
Γιατί αυτοί οι φίλοι και οι επισκέπτες
Είναι λίγοι
Μετρημένοι στα δάχτυλα.
Αυτό μ ευχαριστεί ακόμα πιο πολύ.

Σ αυτούς λοιπόν τους φίλους και φίλες
Θα αφιερώσω ένα άσμα
Για να καταλάβουν ότι και γω τους (τις) αγαπώ το ίδιο
Και ακόμα περισσότερο.













araxtos & υπερβολές