Οι παραμυθάδες

Ένα από τα σημεία που μου κάνουν εντύπωση στο σήριαλ «Ζαχόπουλος» είναι η κακοποίηση της αλήθειας.
Ο καθένας, ανάλογα με τα συμφέροντά του, χρησιμοποιεί το στόμα του για να λέει ότι του κατέβει.
Και μάλιστα έχει την απαίτηση να γίνει πιστευτός.

Η κυβέρνηση μιλάει για δημοσιογραφικό απόρρητο.

Ο Θέμος αρνείται ότι έδωσε αυτός το DVD.

Μάλιστα λέει ότι όχι μόνο δεν έδωσε, αλλά πήρε κι όλας!

Ο Τριανταφυλλόπουλος δεν λέει ότι σκόπευαν να πουλήσουν το π. Θέμα εξ ολοκλήρου. (Στην ουσία πούλαγαν τους αναγνώστες γιατί η περιουσία του Θέματος είναι μόνο καμιά 15ριά κομπιούτερς αφού ούτε πιεστήρια έχουν ούτε δικά τους κτίρια) Εμάς πούλαγαν δηλαδή.

Η Κυβέρνηση λέει ότι "θέλει να λάμψει η αλήθεια" και ότι «ούτε απειλεί, ούτε απειλείται» αλλά δεσμεύει την Δικαιοσύνη να μην αναφέρει ούτε καν το όνομα (επικαλούμενη κάποια τερτίπια κάποιον νόμων για ένα μήνα περιθώριο να πάρουν στα χέρια τους τη δικογραφία οι συνήγοροι.)!!!
Δηλαδή θα περάσει ένας μήνας για να πάρει ο συνήγορος της Τσέκου (που είναι στη φυλακή) τη δικογραφία!

Ο Θέμος χρησιμοποιεί την εφημερίδα (μαζί και τους εργαζόμενους) για ασπίδα προστασίας!
Μαζί στον αγώνα, αλλά στη μάσα χώρια δηλαδή!

Τώρα τελευταία χρησιμοποιεί και το πασοκ (χωρις αυτό να το αντιλαμβάνεται)
Από τη μιά αυτή η ιστορία του θυμίζει το ΄89 !!!
Από την άλλη έχει βάλει συνήγορο τον Τσοβόλα!

Και η αλήθεια?
Που βρίσκεται η αλήθεια?
Μόνο μιά Νικολούλη μπορεί να τη βρει έτσι που κατάντησε το ζήτημα.

Και πάλι δύσκολο το κόβω.





araxtos & παραμύθια