που τάχεις κονομίσει
τάχασες τα αισθήματα
σου έμειναν τα μίση
Τα κόμπλεξ σε κυρίευσαν
του χρήματος τα πάθη
κι αυτό το ποίημα πούγραψες
είναι γεμάτο λάθη
Δεν έχει το συναίσθημα
σαν την μπριζόλα μοιάζει
εκείνη πουφαγες εχτές
μόνο αυτό σε νοιάζει
Να τρώς, να πίνεις ποιητή
και η χρυσή η κάρτα
μα φταίει λες η εποχή
και γράφεις τσάτρα πάτρα
Μη γράφεις ποίημα ποιητή
δεν πάει δυστυχώς
να γράψεις μια "φτωχολογιά"
πρέπει να είσαι νηστικός
araxtos & νηστικός ποιητής
Διαφωνώ ριζικά!-->>
ReplyDeleteΓράψε ένα ποίημα ποιητή
που τάχεις κονομήσει
να πεις τι νοιώθεις όταν τρως
και τι εστί γαμήσι!
Γεια σου αραχτούλη!:)))
ε, το σχόλιο είναι "της νύχτας τα καμώματα", που λένε, καταλαβαίνεις...
Γεια σου Rodia μου...
ReplyDeleteκαταλαβαίνω
Γύρευε που γυρνάς τις νύχτες και μου γράφεις...
κοντά στα ξημερώματα
εγω διαφωνω με την Rodia
ReplyDeleteπου κρυφτηκαν λογιοι και οι ποιητες;
που;
χορτασαν και φυγαν;
ReplyDelete...Δεν έχει το συναίσθημα
ReplyDeleteσαν την μπριζόλα μοιάζει
εκείνη πουφαγες εχτές
μόνο αυτό σε νοιάζει...
είναι ομολογουμένως δύσκολο να γράψει κανείς για πράγματα που δεν κατέχει...
οπότε πιστεύω η πρόταση της Rodias στέκει.
Χαιρετίσματα από ένα Blogger που τον έχει φάει ο πονόκοιλος (τον λόγο ας τον αφήσουμε ανοιχτό)