Εσύ και οι "περιστάσεις"

«Οι περιστάσεις δεν σε επηρεάζουν, παρά μόνο όσο τους το επιτρέπεις»*

Το έχω ξαναπεί.

Αλλά ούτε εγώ δεν το τηρώ.

Όλα με επηρεάζουν κάθε μέρα, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό.

Φαντάσου τι ωραίο θα ήταν να μη σε επηρεάζει τίποτα όταν γράφεις.

Να μπαίνεις μέσα στον εαυτό σου, να τον ανακαλύπτεις και να τον εκφράζεις

Έτσι όπως είναι. Έτσι όπως σου βγαίνει.

Τότε πραγματικά θα επικοινωνείς. Τότε πραγματικά θα είσαι εσύ.

Χωρίς να νοιάζεσαι τι λένε οι άλλοι και τι θα ήθελαν να ακούσουν.

Να είναι εχθρός σου όποιος με οποιονδήποτε τρόπο ηθελημένα ή αθέλητα προσπαθεί ή δεν προσπαθεί αλλά το καταφέρνει, να σε «καπελώσει»

Να είναι εχθρός σου και ο ίδιος ο εαυτός σου αν σε συγκρατεί για οποιονδήποτε λόγο να μην πεις αυτά που «σου βγαίνουν» να πεις.

Να είναι εχθροί σου η «εγκράτεια» η «ματαιοδοξία» ή ακόμα και ο φόβος.

Τότε πραγματικά θα είσαι εσύ.

Με όλα σου τα πάθη, με όλλα σου τα λάθη, με όλες σου τις αδυναμίες...

Και να σε κατηγορήσουν για οτιδήποτε, κανένας δεν θα σε κατηγορήσει ότι δεν είσαι εσύ.

Ακόμα και να σε κατηγορήσουν για αυτό, εσένα δεν θα σε νοιάζει γιατί θα ξέρεις.

Ήθελα να συνεχίσω με το θέμα «ποίηση» που έγραψα χτες, και ειδικά για το πολυσυζητημένο ερώτημα «τι είναι ποίηση» αλλά θα το κάνω σε επόμενο ποστ.

araxtos & KK