Μεγαλώνουμε

Η αλήθεια είναι ότι μεγαλώνουμε.
Και δεν μιλάω μόνο για μένα, καταλαβαίνετε γιατί.
Γιατί όλοι μεγαλώνουμε, όχι μόνο εγώ.
Κάθε μέρα που περνάει, μεγαλώνουμε μια μέρα.
Κάθε μήνας που περνάει, κάθε χρόνος, κάθε 4 χρόνια...
Κλπ... κλπ...
Μεγαλώνουμε αναλόγως...

Το θέμα δεν είναι (προς το παρόν) γιατί μεγαλώνουμε.
Το θέμα είναι πως μεγαλώνουμε.
Τι κάνουμε κάθε μέρα που περνάει?
Κάνουμε κάτι? ή περνάει έτσι, στα χαμένα...

Η άλλη αλήθεια είναι ότι δεν προλαβαίνουμε σε μια μέρα να κάνουμε κάτι.
Κάτι που να φαίνεται, κάτι ολοκληρωμένο.
Οπότε, μάλλον δεν κάνουμε τίποτα.
Συνήθως το αναβάλουμε για αύριο.
Νομίζοντας ότι το "αύριο" δεν θα είναι μόνο μια μέρα, αλλά πολλές.
Όταν λέμε "αύριο" εννοούμε πάντα "το μέλλον"
Χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι το αύριο δεν θα είναι παρά μόνο μία μέρα.
Μια μέρα σαν την σημερινή.
Που δεν προλάβαμε να κάνουμε τίποτα...

Θάρθει μια μέρα που θα έχουμε γεράσει και δεν θα καταλάβουμε πως έγινε αυτό.

-Ρε Μιχάλη, πότε πέρασε ο καιρός?
-Ούτε που το κατάλαβα.
-Σαν να ήταν χτες. Τι θυμάσαι ρε τη Μιμίκα?
-Εκείνη τη μελαχροινούλα?
-Ναι ρε, την αγάπαγα κάποτε, από μακριά βέβαια.
-Και συ? και μένα μ άρεσε, της είχα κάνει φλερτ κάποτε.
-Τι φλερτ ρε και μαλακίες, πρόταση γάμου ήθελε.
-Ε, ναι...
-Την είδα χτες στο super market.
-Άντε ρε, πως είναι? τάχει ακόμα εκείνα τα μακρυά μαλλιά, τα κατάμαυρα?
-Ρε δεν βλέπεται σου λέω, ζαρωμένα μούτρα, ζαρωμένα πόδια, ζαρωμένα βυζιά,
άστα να πάνε. Ντράπηκα να της μιλήσω, δεν ήθελα να καταλάβει ότι την είδα
σ αυτά τα χάλια.

-Η πίεση πως πάει?
-Παίρνω ένα χάπι το πρωί και ένα το βράδυ.
-Το ζάχαρο?
-Παίρνω ένα χάπι το βράδυ και ένα το πρωί.
-Η χοληστερίνη ρε?
-Ένα μόνο, το μεσημέρι, καλά είμαι, την ελέγχω.
-Και γω, με τη μέση έχω πρόβλημα.
-Αστα να πάνε.
-Ναι, πότε πέρασε ο καιρός, ούτε που το κατάλαβα.

-Αχ και να ξαναζούσα από την αρχή, το φαντάζεσαι?
-Τι θάκανες ρε?
-Τι θάκανα? Αυτό που ήθελα θάκανα. Μόνο αυτό που ήθελα, τιποτ άλλο.
-Και σαν τι ήθελες δηλαδή?
-Τι ήθελα?...που να σου εξηγώ τώρα...






araxtos & άντε γεια