Η Ιστορία της L (1)

Είχε διαβάσει το ποστ.
Ωραίο, πράγματι. Της άρεσε.
Και το θέμα και το γράψιμο.
Για μια στιγμή σκέφτηκε να του αφήσει ένα comment.
Αλλά αμέσως το μετάνιωσε.
Έσβησε τις 3 λέξεις που είχε ήδη γράψει και βγήκε στα γρήγορα.
«Μα δεν τον ξέρω» σκέφτηκε πάλι αμφιταλαντευόμενη.
Ξαναμπήκε στο blog του και διάβασε τα 2-3 άλλα σχόλια.
«Είναι λίγο επιθετικός, και αυτοί που σχολιάζουν, δεν πάνε πίσω.
Άσε καλύτερα».
Και όμως είχε σκεφτεί τι θα έγραφε και της φάνηκε πολύ καλό και έξυπνο
αλλά....
«Τώρα να γίνω κακιά και με τους άλλους...για ποιο λόγο»?
Δεν θάγραφε σχόλιο, το πήρε απόφαση.
Άλλαξε blog, πήγε σε ένα άλλο, έγραφε μία γυναίκα για τις γυναίκες.
«Εδώ μάλιστα, τουλάχιστον με αφορά το θέμα...αλά..πολύ μεγάλο ποστ ρε παιδάκι μου»
Σεντόνι δε λες τίποτα.
«Και τι να γράψεις? άσε που ποιος θα το διαβάσει τώρα...άλλωστε έχει ήδη 9 σχόλια».
Μερικά βέβαια ήταν εντελώς εκτός θέματος.
Άλλα έλεγε η κοπελιά στο ποστ της, άλλα έγραφαν μερικές (και μερικοί)
«Καλά, δεν το διάβασαν? πως είναι δυνατόν να πιάτηκαν από μια λέξη και να γράφουν ότι τους κατέβει?»
Αναρωτήθηκε και δικαίως
«Διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλο, τί ναι τούτοι ρε»
Σκέφτηκε να γράψει, να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
Αλλά πάλι κάποιος θα την παρεξηγούσε.
«Άσε καλύτερα. Και τι έγινε? Άλλωστε είναι χτεσινό το ποστ και ποιος θα δώσει σημασία σήμερα....»
Πήγε στο δικό της blog.
Το άνοιξε να δει τα comments στο χτεσινό ποστ που είχε γράψει.
Κανένα σχόλιο.
«Καλά, τι πάθανε? τόσο μαλακίες γράφω? κανένας δεν το διάβασε»?
Γιατί αν το διαβάζανε θα είχαν αφήσει κανένα σχόλιο ρε παιδάκι μου.
Άρα, δεν το διάβασε κανένας.
«Δεν πάνε στο διάολο, τι κάθομαι και γράφω η μαλάκω? Αφού κανέναν δεν τον ενδιαφέρουν τα δικά μου θέματα.
«Ας κάνω ένα refresh, σκέφτηκε, την έχω από το πρωί ανοιχτή τη σελίδα»
1 comments, τρελάθηκε από τη χαρά της.
Επιτέλους επικοινωνούσε!
Ας ήταν όποιος ήθελε, ας την έβριζε κι όλας. Εκείνο που δεν μπορούσε να αντέξει ήταν η τέλεια αδιαφορία.
Ήταν διαφημιστικό!
Ένας κόπανος ήθελε να του βάλει ling!!!
Ένοιωσε την επιθυμία να πέσει από το παράθυρο.
Σκέφτηκε γρήγορα σε ποιον όροφο ήταν.
3ος.
Δεν ήταν σίγουρη.
«Κι αν πέσω και τραυματιστώ? μπα...θα υπάρχει καλύτερος τρόπος, δεν είμαστε τώρα για ΚΑΤ και νοσοκόμους (άπλυτους)».
«θα πάρω χάπια» σκέφτηκε κοιτάζοντας ψηλά μπας και βρει τιποτ άλλο.
Και πήρε.
3 κουτιά υπνωτικά και 2 ασπιρίνες (για τον πονοκέφαλο)
Και περίμενε.

Συνεχίζεται

Μυθιστόρημα γραμένο σε εβδομαδιαίες συνέχειες.
Καμία σχέση δεν έχει η ηρωίδα με υπαρκτά πρόσωπα.
Για όσους έχουν πληρώσει τη συνδρομή τους υπάρχει και 24ωρη μετάδοση (live)
στο NOVA
Στο τέλος της ιστορίας, θα ψηφίσετε για το τι θέλετε να την κάνουμε (την ηρωίδα)
(1. Πέταμα από το παράθυρο 2. Να την πατήσει τραίνο 3. Να την φάνε τα άγρια θηρία 4. Να την παντρέψουμε 5. Να την χώσουμε στη στενή (φυλακή) 6. Να τη στείλουμε ψυχιατρείο (να κάνει παρέα στα ποντίκια)
Εσείς αποφασίζετε. (στο τέλος όχι από τώρα)

Διαφημίσεις



araxtos & πεζο-blogos