Ποκο-Πιπο-Οδύσεια

Πράγματι η ερώτηση ήταν κοινή για όλους
-Και μετά, και μετά?
-Μετά μου την έπεσε στα ίσια η σωτήρας μου
-Πως δηλαδή?
-Τι πως? στα ίσια είπαμε
-Μπαμπά τι είναι στα ίσια?
-Πάρτε αυτό το κωλόπαιδο από δω να μην ακούει, είναι ακατάλληλο το έργο
Και το πήραν το παιδί και γύρισαν για να ακούσουν τη συνέχεια
-Φέρτε μου λίγο νερό
Ότι κι αν έλεγε ο Ποκοπίκο γινόταν αμέσως χωρίς αντίρρηση
-Χουχού, φέρε λίγο νερό στον άντρα σου παλιοτεμπέλα...
-Τεμπέλα είσαι και φαίνεσαι Τζέην, να πας να του φέρεις εσύ νερό, εγώ θέλω να ακούσω τη συνέχεια
-Σκάσε μωρή που θα με πεις εμένα τεμπέλα παλιοτσόκαρο, μην ανοίξω το στόμα μου και δεν σε ξεπλένει ούτε ο ζουγκλο-ποταμός
Αλλά πήγαιναν και του έφερναν ενώ αυτός περίμενε για να ακούσουν όλοι τη συνέχεια του δράματός τους
-Τώρα θέλω φιστίκια Αιγίνης, αλλιώς δεν σας λέω τη συνέχεια!
-Και που να τα βρούμε τα φιστίκια Αιγίνης ρε ανεπρόκοπε...άντε λέγε τι έγινε μη σου πετάξω κανένα τηγάνι στη μάπα....
Μέσα σ αυτήν την ηρεμία και την πραότητα που κυριαρχούσε στη σπηλιά του Ποκοπίκο συνεχιζόταν η ιστορία...
-Θέλω να σου πάρω μία πίπα?
-Ποιανού? εμένα? παραξενεύτηκε ο Ταρζάν
-Όχι ρε, έτσι μου είπε η κυρία που με έσωσε
-Α...είπα και γω...
-Σκάσε Ταρζάν...μη μιλάς τώρα που έφτασε στο ψητό...ούρλιαξε η Τζέην
-Τι είναι η πίπα? τη ρώτησα εγώ κάνοντας τον ανήξερο
-Φυσικά και ήξερες, του παρατήρησε η Χουχού
-Φυσικά, αλλά ήθελα να την αποφύγω
-Και τι σου είπε μετά?
-Μου είπε... « θα καταλάβεις αμέσως» και μου κατέβασε το παντελόνι, μετά το πουκάμισο και μετά το σλιπάκι. Και μου έδειξε.
-Και συ τι έκανες?
-Τι ήθελες να κάνω Χουχού μου? να ξαναπήγαινα στο κελί?
-Ε...όχι βέβαια...λέω αν σ άρεσε
-Η αλήθεια είναι ότι ήταν τεχνίτρα...η καλύτερη πίπα που μου πήραν ποτέ...
-Σιγά τ αυγά...μια πίπα σου έχουν πάρει όλη κι όλη και αυτή στην πήρα εγώ που ήμουν τελείως άβγαλτη...
-???
-Σκασμός εσύ Τζέην
..................................................................
-Ναι, πάντως η κυρία ήταν φοβερή, με τρέλανε.....και μετά μου πήρε κι άλλη
Τι? πίπα?
-Ναι τι ήθελες να μου πάρει? βεντούζες?...και μετά κι άλλη...κι άλλη...δεν σταμάταγε με τίποτα
-Πόσες ήταν τελικά?
-Έχασα το μέτρημα...καμιά εικοσαριά...
-Τι λες...το καημένο το παιδί...του συμπαραστάθηκε η Τζέην...
-Μα γίνεται? τόσες πίπες μαζεμένες? αναρωτήθηκε η Χουχού...
-Γίνεται, γίνεται, για να το λέει ο Ποκοπίκο...τη διόρθωσε η Τζέην
-Την άλλη μέρα το ίδιο...πάλι καμιά εικοσαριά πίπες...εγώ εν τω μεταξύ δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου...είχα γίνει ράκος
-Τι είναι το ράκος Ποκοπίκο?
-Σκάσε Χουχού...μιλάει ο άνθρωπος....
-Την επομένη δεν με άφησε να δουλέψω στον κήπο...μου έφερε πρωινό στο κρεβάτι και μου είπε...
-Ποκοπίκο αγόρι μου, δεν θα ξαναδουλέψεις στον κήπο, θα κάθεσαι στο κρεβάτι όλη μέρα και γω θα σου παίρνω όσες πίπες θες.
-Μα δεν θέλω
-Τι? δεν θέλεις? κάτσε να πάρω το 100 να σε πάνε μέσα...παλιο αχάριστε, γουρούνι...
εμένα που ήθελα να σε ευχαριστήσω...με πλήγωσες τόσο σκληρά...άκου δεν σου άρεσαν οι πίπες...παλιο παρλαπίπα...τι άλλο ήθελες να σου κάνω ρε μασκαρά?
-Μα...δεν είπα ότι δεν μου άρεσαν ....είπα να κάνουμε κανένα διάλειμμα να συνέλθουμε...
-Καλά, άμα είναι έτσι δεν παίρνω το 100 αλλά να ξέρεις, αν με πληγώσεις άλλη φορά θα σε χώσω 100 χρόνια μέσα
Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα πως να την κοπανήσω, ήταν φανερό πως ήταν τρελή η μαντάμ. Σκεφτόμουνα, σκεφτόμουνα όλη τη νύχτα, μέχρι που....
-Που?
-Που?
-Που τι?
-Μέχρι που την επισκέφτηκε η κόρη της
-Η κόρη της?
-Είχε και κόρη?
-Ποια κόρη της μας λες?
-Είχε μια κόρη ...και ...μας επισκέφτηκε η κόρη της μαζί με την κόρη της...
-Ποια κόρη της?
-2 κόρες είχε?
-Μας τα μπέρδεψες Ποκοπίκο
-Όχι ρε παιδιά...η κόρη της μαζί με την εγγονή της!
-Είχε και εγγονή?
-Είχε που να μην είχε
-Και?.......τι έγινε μετά?
-Να πάει κάποιος να μου φτιάξει ένα τσάι με λεμόνι και γρήγορα
-Αμέσως Ποκοπίκο
-Αμέσως Ποκοπίκο, αλλά να μας πεις τη συνέχεια έτσι?
-Έφτασε Ποκοπίκο, μην κουνηθείς καθόλου σε μισό λεπτό θα σου έχουμε έτοιμο ο τσάι
Και του έφεραν 3 τσάγια (του βουνού) με λεμόνι, και ξανα στρογγυλοκάθισαν για να ακούσουν την τόσο ενδιαφέρουσα συνέχεια...
-Ρε παιδιά, νύχτωσε, δεν πάμε να ρίξουμε και κανά υπνάκο και τα λέμε αύριο το πρωί?
-Σκάσε και τραγούδα, δεν έχει ύπνο τώρα,θα το πάμε συνέχεια μέχρι το πρί, διαμαρτυρήθηκε η Τζέην
Τι να κάνει και ο ταλαίπωρος Ποκοπίκο, συνέχισε την ιστορία....




Η συνέχεια την επόμενη Τρίτη

Μετά από απαίτηση του blogikou-συμβουλίου, σκεπάσαμε αυτά τα σημεία που προσβάλουν την δημοσία αιδώ και θα τα ξεσκεπάζουμε σιγά-σιγά μην πάθετε και τίποτα