Αποκάλυψη 2

.



Κατ αρχήν υπάρχει αλήθεια?
Πολλές φορές έχει αναρωτηθεί ο άνθρωπος και ειδικά οι «σκεπτόμενοι» αν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια.
Πολλές φορές οι απόψεις διίστανται και αναιρούν η μία την άλλη.
Εγώ, αυτό που έχω να πω είναι η γνώμη μου και μόνο αυτή.

Η πρώτη αλήθεια είναι ότι υπάρχει αλήθεια.
Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι είναι τόσο μαύρη και άραχνη που κανένας δεν θέλει να την αποδεχτεί, να την πιστέψει. Και όλοι προσπαθούμε να την «κάνουμε πέρα»
Αυτή όμως, σαν αλήθεια που είναι, πάντα παρουσιάζεται μπροστά μας και μας ταλαιπωρεί.
Εμείς προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα κόσμο υποφερτό για να ζήσουμε (και να γλεντήσουμε-να περάσουμε καλά) τη ζωή μας.
Δεν γίνεται αυτό όμως παρά σε περιορισμένο χρόνο.
Ο χρόνος αυτός είναι η περίοδος που είμαστε παιδιά. Οι γονείς μας, ήξεραν πολύ καλά πως να το χειριστούν αυτό το θέμα.
Μας δημιούργησαν από τα πολύ μικρά μας χρόνια, ένα «παραπέτασμα καπνού» για να μας κρύψουν την αλήθεια.
Παράδειγμα ο Αηβασίλης.
Τι χαζομάρα ήταν αυτή? Πως τόλμησαν να μας παραμυθιάζουν μπροστά στα μάτια μας?
Και μεις και αυτοί ξέραμε ότι δεν υπάρχει αυτός ο κύριος. Πως τα δώρα μας τα έβαζε η μαμά μας και ο μπαμπάς μας κάτω από το δέντρο.
Στην αρχή, στα πολύ μικρά μας χρόνια μπορεί να μην το είχαμε καταλάβει αλλά μεγαλώνοντας το «πιάσαμε» το κόλπο.
Αλλά, το σημαντικότερο ήταν ότι και εμείς συνωμοτούσαμε. Κάναμε το κορόιδο.
-Κωστάκη, να το δώρο που σου έφερε ο Αηβασίλης, Ένα πλευ μομπιλ.
-Α....ωραία...να του στείλουμε και ένα γράμμα να τον ευχαριστήσουμε.
Και οι δύο κοροϊδευόμαστε.
Ένα παραμύθι, ωραίο παραμύθι, που μας συνέφερε και τους δυό.
Γιατί όμως οι γονείς δεν μας έλεγαν την αλήθεια? Γιατί δεν μας έλεγαν ότι μας έκαναν αυτοί το δώρο για να τους έχουμε και υποχρέωση?
Είχαν το λόγο τους.
Δεν είναι κάθε μέρα Χριστούγεννα και πρωτοχρονιά για να μας ζητάει το κωλόπαιδο δώρα. Αν μας τα ζαλίσει θα του πούμε το γνωστό... «γράψε ένα γράμμα στον Αγιοβασίλη και θα σου τα φέρει τα Χριστούγεννα» και έτσι ξεμπερδεύανε εύκολα.
Υπήρχε και ένας ακόμα λόγος όμως. Τις περισσότερες φορές υποσυνείδητος.
«Ας τον να ζήσει τα παραμύθια, να μην πέσει από τώρα στη σκληρή αλήθεια της ζωής»
Αυτός ήταν ο λόγος που μας έλεγαν και του κόσμου τα παραμύθια.
Για τη βασιλοπούλα, για την κοκκινοσκουφίτσα, για το δράκο.
Και έτσι μας πέρναγαν και κάποια μηνύματα χωρίς όμως να καταλάβουμε την σκληρή πραγματικότητα.
Και μεις το ξέραμε ότι είναι παραμύθια. Και μεις ξέραμε ότι «κάπου εκεί έξω» υπάρχει μια αλήθεια που είναι τρομαχτική, σαν τον δράκο.

Έτσι, σιγά – σιγά, μπήκαμε χωρίς να το καταλάβουμε σε έναν κόσμο με παραμύθια που μας συμφέρανε και αλήθειες που ήσαν εχθρικές.
Όποιος μας έλεγε αλήθειες ήταν εχθρός μας.
Ανοίξαμε έναν πόλεμο με την αλήθεια που προσωρινά κερδίζαμε εμείς αλλά στο τέλος ξέραμε ότι θα κέρδιζε αυτή.
Παράδειγμα οι πολιτικοί και τα ψέματά τους.
Όλοι ξέρουμε ότι οι πολιτικοί λένε ψέματα και όλοι τους ψηφίζουμε. Και μετά βέβαια τους βρίζουμε γιατί δεν έκαναν αυτά που δεν γίνονται με τίποτα.
Ας τολμήσει όμως ένας πολιτικός να πει την αλήθεια...
Μαύρο και κατάμαυρο θα πάρει στις εκλογές.
Αν μας πει ένας υποψήφιος Δήμαρχος π.χ. ότι η Αθήνα, όχι μόνο δεν θα διορθωθεί, αλλά θα χειροτερεύσει. Αυτή είναι η αλήθεια. Κάθε χρόνο θα γίνεται και χειρότερη γιατί και τα αυτοκίνητα αυξάνονται και οι πολυκατοικίες αυξάνονται και ο κόσμος, εμείς δηλαδή, γινόμαστε χειρότεροι και πιο αδιάφοροι. αυτή είναι η αλήθεια.
Ποιος θα την πει όμως?
Ποιος θα μας πει ότι ζούμε σε μια κοινωνία ανταγωνισμού? πως το κεφάλαιο θα είναι ο κυρίαρχος παράγοντας έτσι κι αλλιώς σ αυτόν τον κόσμο? πως μας δίνουνε τσιγάρα να καπνίζουμε γιατί παίρνουν τον υπέρογκο φόρο και τους συμφέρει?
Πως μετράνε τις οικονομικές επιπτώσεις από τις αρρώστιες που επιφέρει το κάπνισμα
και τις απολαβές από τους φόρους και ψάχνουν να δουν τι τους συμφέρει περισσότερο...
Πως καμία εξουσία δεν ενδιαφέρεται για μας. Και γιατί να ενδιαφερθεί?









Συνεχίζεται ?






araxtos & αποκάλυψη