Οι "συνθήκες"

.


Παντρεύεσαι...
Κάνεις και ένα παιδάκι.
Και μετά...

Μετά ανακαλύπτεις ότι αυτός είναι γουρούνι.
Δεν σου φέρεται καλά, αδιαφορεί για σένα.
Όλο κοιτάει τη δουλειά του...και δεν έχει χρόνο...

Αυτή γκρινιάζει με το παραμικρό.
Δεν σου φέρεται καλά.
Προσποιείται αλλά στην ουσία έπαψε να είναι γυναίκα.
Όλο το χρόνο της τον διαθέτει στο παιδί.

Σωστά όλα αυτά.
Αλλά γιατί μετά?
Πως και δεν τα ανακάλυψες πριν?

Γιατί «πριν» σου φερόταν καλά.
Ενδιαφερόταν πολύ για σένα.

Όμως, μετά άλλαξαν τα πράματα.
Και γιατί άλλαξαν?
Απλά, γιατί άλλαξαν οι «συνθήκες»
Άλλαξε συμπεριφορά η σανίδα που πατάγατε.
Εκεί που ήταν μέσα στο πέλαγος και στα κύματα, δέθηκε σε λιμάνι.
Και ο ένας απ τους δύο αισθάνεται πιο πολύ ασφάλεια.

Εσύ όμως, αυτή την ασφάλεια δεν την ήθελες.
Σ άρεσε να κουνάει η βάρκα και να ανεβοκατεβαίνει στα όμορφα και γαλάζια κύματα.
Και πάνω να πετάνε οι γλάροι με ανοιγμένα τα φτερά.

Αλλά τι είναι ο γάμος?
Είναι το δέσιμο της βάρκας στο λιμάνι.
Όταν μίλαγες για γάμο τι νόμιζες ότι είναι?

Ακούς του ψυχοσεξολόγους να λένε...
«Μη δέσετε σφιχτά τη βάρκα, αφήστε μπόλικο σκοινί για να ακουμπάει στα κύματα του πελάγους»
Ακόμα, ακόμα λένε...
«Το πολύ, πολύ, μην τη δένετε καθόλου, αφήστε την ελεύθερη, αρκεί να ξέρετε εσείς που είναι και να πηγαίνετε κάπου, κάπου να τη βρίσκετε»
Αυτή είναι η θεωρία του κ. Ασκητή και η πράξη του κ. Καρβέλλα.
Όμως ο γάμος είναι το δέσιμο της βάρκας.
Και το δέσιμο της βάρκας, αλλάζει τις συνθήκες.

Και οι συνθήκες, αλλάζουν τον άνθρωπο.
Και τις γυναίκες και τους άντρες.

Και πάμε στο ποιος αλλάζει περισσότερο και ποιος λιγότερο.
Ή ποιος αλλάζει και αν θες, ποιος δεν αλλάζει.
Ποιος νοιώθει περισσότερο τη σιγουριά και την εκμεταλλεύεται.

Ό άντρας, θα πουν οι γυναίκες.
Η γυναίκα, θα πουν οι άντρες.







araxtos & συνθήκες