Πολιτική ανάλυση

.

Μια και πολιτικοποιήθηκε το blogo-vasilio και φύσηξε άνεμος «επαναστατικού κατεστημένου» στα blogeradika, ας κάνω και γω μια πολιτική ανάλυση, έτσι, για να πάνε τα φαρμάκια κάτω που έλεγε και η γιαγιά μου.
Δεν θα σας κουράσω με το γνωστό ύφος των αναλύσεων των άλλων συναδέλφων μου, αλλά θα σας σεβαστώ (κανένας άλλος δεν σας σέβεται φίλοι μου) γι αυτό και θα σας μιλήσω με παραβολές για να γίνω ευχάριστα κατανοητός.

Πες ότι έχεις 2 μπαμπάδες.
Ο ένας είναι ο φυσικός πατέρας σου και ο άλλος είναι ο πατριός.
Τον φυσικό πατέρα σου τον αγαπάς, έχετε το ίδιο αίμα άλλωστε (γιατί να το κρύψομε)!
Αλλά...αλλά τα σκάτωσε.
Καλός άνθρωπος, αλλά λίγο πονηρούτσικος.
Από αυτά που σου είχε πει δεν έκανε τίποτα.
Ούτε σοκολάτες σου πήρε, ούτε καραμέλες, ούτε σε πήγε σινεμά που σου είχε υποσχεθεί.
Τον άλλον, απλώς τον ανέχεσαι, μια και εκτός από πατριός, είναι και παρτάκιας.
Δεν είναι κακός, το μόνο του ελάττωμα είναι ότι του αρέσει η καλοπέραση, τα κορίτσια, τα αυτοκίνητα και ότι άλλο ακριβό υπάρχει γύρω του, χωρίς να δίνει καμία σημασία για σένα.

Έζησες και με τους 2 κατά διαστήματα και αυτό με δική σου επιλογή.
Η μαμά σου, που σε αγαπάει και σε βάζει πάνω απ όλους και όλα κάθε φορά σε ρώταγε.
-Ποιον μπαμπά θες τώρα Κωστάκη?
-Δεν γίνεται να μην έχω κανέναν καλέ μαμά?
-Όχι Κωστάκη μου δεν γίνεται, γυναίκα είμαι και γω και θέλω να έχω έναν άντρα στο σπίτι, πρέπει να διαλέξεις έναν απ τους δύο.
Εσύ, σαν έξυπνο παιδάκι σκεφτόσουνα... «άμα πω τον έναν και δεν μ αρέσει μετά? αν δεν μου παίρνει παιχνίδια? αν με δέρνει? τι θα κάνω? θα μπορώ να τον αλλάξω»?
-Μαμά, για πόσο καιρό θα τον έχω μπαμπά αυτόν που θα αποφασίσω?
-Για τέσσερα χρόνια Κωστάκη.
-Ακατέβατα?
-Ακατέβατα, εκτός...εκτός και αποφασίσει στα 3 να σε ξαναρωτήσει ο ίδιος.
Τώρα σωθήκαμε λες εσύ, ο έξυπνος Κωστάκης και ξαναρωτάς τη μαμά
-Δεν γίνεται για δύο χρόνια?
-Δεν γίνεται καμάρι μου, μακάρι να γινόταν και γω θα το ήθελα, αλλά έτσι είναι τα πράματα.

Μεγάλο το πρόβλημα.
Ποιον να διαλέξεις?
Και οι δύο έχουν τα μαύρα τους τα χάλια.
-Μαμά, να σε ρωτήσω κάτι...δεν υπάρχει κανένας άλλος? κανένας τρίτος? έχω ακούσει και για άλλα πρόσωπα που σε θέλουν...
-Αυτοί μπορεί να με θέλουν Κωστάκη, αλλά δεν τους θέλω εγώ. Άσε που είναι και κακομούτσουνοι.
Πάει κι αυτό το ενδεχόμενο.
Οπότε, αποφασίζεις να τους μιλήσεις. Να κάνεις μια συζήτηση για να σου πουν τι θα κάνουν με σένα αυτά τα 4 χρόνια.
-Εσύ, είσαι ο φυσικός μου μπαμπάς και σε αγαπάω και σε πονάω, αλλά δεν μου φτάνει αυτό. Θέλω να μου πεις αν σε διαλέξω τι θα μου προσφέρεις τα 4 χρόνια που θα κοιμόμαστε αγκαλιά. (τρόπος του λέγειν)
-Εγώ Κωστάκη, όπως είπες είμαι ο φυσικός μπαμπάς σου, εμένα πρέπει να διαλέξεις.
-Για συνέχισε, σε ρώτησα κάτι.
-Με μένα θα περάσεις καλύτερα. Θα σου παίρνω σοκολάτες....
-Ωπ! τέρμα τ αστεία. 20 χρόνια με είχες και δεν μου πήρες παρά μόνο μια καραμέλα και αυτή ήταν επιδοτούμενη από τη θεία στο Παρίσι.
-Δεν είχα Κωστάκη μου, μια καραμέλα είχα και στην έδωσα...
-Είπαμε, κόψε τ αστεία. Δεν μ αρέσει να με κοροϊδεύουν. Και πόσο μάλλον εσύ που είσαι και αίμα μου. Δεν πήρες μια καραμέλα, ένα τσουβάλι σου έφερε η θεία και τις έφαγες μόνος σου.
-Μα...ο άλλος...δεν θα σου δώσει ούτε αυτήν την καραμέλα Κωστάκη και όχι μόνο δεν θα σου δώσει, αλλά θα σου πάρει και τη μισή που σου έχει μείνει.
-Δεν μου έχει μείνει τίποτα να μου πάρει, σιγά τώρα, μια καραμέλα σε 20 χρόνια και θα μου έχει μείνει κι όλας. Αλλά ας τον ρωτήσουμε και τον άλλον.
-Εσύ πατριέ, τι θα κάνεις για μένα τα 4 χρόνια άμα σε διαλέξω?
-Κατ αρχήν θα νοικοκυρέψω το σπίτι. Μετά θα κάνω ένα γερό βάψιμο και θα φτιάξω και τον μπιντέ καινούργιο.
-Καλά, εκτός από τον μπιντέ, για μένα τι θα κάνεις?
-Θα σου πάρω 10 σοκολάτες ΙΟΝ και 15 Παυλίδη.
-Και που θα βρεις τα λεφτά? αφού η μαμά δεν έχει.
-Είπαμε, θα νοικοκυρευτούμε και με τις οικονομίες που θα κάνουμε θα μας περισσεύουν κι όλας.
-Δεν σε πιστεύω πατριέ, αλλά δεν έχω και άλλη λύση

Και αποφάσισες να πάρεις τον πατριό για πόρτα, τον χειμώνα.
Και...πιάστο αυγό και κούρευτο, έτσι όπως έγιναν τα πράματα.
Μία από τα ίδια και χειρότερα.
-Βλέπεις που σου τάλεγα, σου λέει ο φυσικός μπαμπάς σου, βλέπεις Κωστάκη? περίμενε τώρα 4 χρόνια (ένας χρόνος έμεινε) για να τον διώξεις αυτόν τον μασκαρά και να ξαναπάρεις εμένα.
-Και τι να σε κάνω εσένα ρε μπαμπά?
-Πως τι να με κάνεις? θα περάσουμε καλά όπως πριν.
-Με μία καραμέλα στα 20 χρόνια?
-Μία, μία, αυτός δεν σου πήρε καμία.
-Εσύ τι λες πατριέ, γιατί δεν μου πήρες καμία καραμέλα, όπως μου υποσχέθηκες?
-Σου είπα αγοράκι μου, πρώτα θα νοικοκυρέψουμε το σπίτι, τα οικονομικά μας και μετά θα σου πάρω.
-Ε, και γιατί δεν το νοικοκυρεύεις?
-Εύκολο είναι? δεν βλέπεις τους πεσμένους σοβάδες? δεν βλέπεις τα παράθυρα?
-Και πότε θα το νοικοκυρέψεις πατριέ?
-Στη επόμενη 4ετία Κωστάκη.
-Με κορόιδεψες δηλαδή...
-Δεν σε κορόιδεψα αγορίνο μου, είναι δύσκολη η εποχή, άλλωστε χρωστάμε και το τσουβάλι με τις καραμέλες που έφαγε ο άλλος.
-Εγώ, ρε, έφαγα το τσουβάλι? έχεις αποδείξεις? Δεν έχεις. Εσύ πες μας τι έφαγες 3 χρόνια τώρα, φαγάνα...
-20 χρόνια ρε μπαγλαμά, έτρωγες, έτρωγες...και συ τι αποδείξεις έχεις ότι έφαγα εγώ.........
........................................................................................................

Έτσι, αγαπητέ μου Κωστάκη, τους αφήνεις να τσακώνονται και πας πάλι να βρεις τη φουκαριάρα τη μαμά σου.
-Μαμά, απ ότι κατάλαβα, αυτοί έχουν φάει όλες τις καραμέλες και ο ένας βρίζει τον άλλον και ζητάνε αποδείξεις, εσύ έχεις καμία απόδειξη?
-Που να τη βρω Κωστάκη μου? Αυτοί δεν φάγανε μόνο τις καραμέλες, αλλά έφαγαν και τα χαρτιά περιτυλίγματος! Δεν υπάρχουν αποδείξεις αγόρι μου.
-Ναι, αλλά χρωστάμε τσουβάλια καραμέλες στη θεία, τι έγιναν?
-Άστα Κωστάκη, μια ζωή έτσι περνάω, όλο στεναχώριες.
-Παλιά, οι άλλοι άντρες σου, μαμά, έτσι έτρωγαν τις καραμέλες? σαν αυτούς?
-Όχι καμάρι μου, ήταν τίμιοι οι παλιοί, αλλά είχαν άλλα χούγια αυτοί.
-Τι χούγια μαμά?
-Αυτοί σκοτωνόντουσαν αγόρι μου. Τα βλέπεις τα τραύματα που έχεις στα πόδια, στα χέρια, στον κόλο.....αυτοί στα κάνανε. Ήταν Βίαιοι άνθρωποι. τις διαφορές τους τις έλυναν με τα όπλα.
-Έχω και στη καρδιά τραύματα μαμά, μην κοιτάς που τα ξεχνάω για να μη φαγωθούνε και τούτοι δω, αλλά έχω.
-Ναι, αγόρι μου και καλά κάνεις που τα ξεχνάς, δεν βγαίνει τίποτα, όλοι για την πάρτη τους ενδιαφέρονται. Και να τα θυμηθείς, πάλι εσύ θα την πληρώσεις.

-Και τώρα τι κάνουν μαμά? στη νέα τετραετία ποιον να διαλέξω?
-Όποιον θες εσύ Κωστάκη μου.
-Μα, ο ένας είναι χειρότερος από τον άλλον!
-Το ξέρω αγόρι μου, αλλά δεν έχεις άλλη επιλογή, πρέπει να διαλέξεις έναν από τους δύο.
-Μαμά, να σου πω κάτι...έχω διαλέξει ήδη...
-Ποιον καμάρι μου?
-Τον πατριό. και ξέρεις γιατί?
-Γιατί αγόρι μου?
-Γιατί κι αυτός με κοροϊδεύει, αλλά δεν το ανέχομαι να με κοροϊδεύει και ο φυσικός μου πατέρας. προτιμώ να με κοροϊδεύει ο άλλος..... τουλάχιστον θα λέω ότι με κορόιδεψε ο πατριός.....
-!!!






araxtos & πολιτική ανάλυση