Ένας βλάκας και μισός

Τώρα θα μου πεις...
Τι ζητάς ρε φίλε από τους πολιτικούς?
Τι ζητάς από την όποια κυβέρνηση?
Να σου λύσει το οικονομικό σου πρόβλημα?
Να σου λύσει το υπαρξιακό?
Να σου λύσει τίποτα άλλο?
Όχι βέβαια.
Προσωπικά δεν ζητάω τίποτα ούτε από τις κυβερνήσεις ούτε από τους βουλευτές.
Αν και θάπρεπε από τους τελευταίους γιατί έτσι (μου είπαν) πως είναι το σύστημα.
Το μόνο που ζητάω είναι μια τάξη.
Έναν νόμο που να εφαρμόζει τους άλλους νόμους.
Να ξέρω τι μου γίνεται.
Να περνάω με κόκκινο (που λέει ο λόγος) ή να μην περνάω?
Να κάνω αυθαίρετο ή να μην κάνω?
Να κλέβω ή όχι?
Αυτό ζητάω.
Κανόνες.

Κανόνες όμως που να εφαρμόζονται.
Και αν κάποιος δεν τους εφαρμόζει να πηγαίνει «μέσα».

Τελικά το μόνο που ζητάω είναι δικαιοσύνη.
Ας κάνει η όποια κυβέρνηση ότι θέλει.
Ας κάνει όσα λάθη γουστάρει.
Αλλά...
Να τα πληρώνει.
Και όχι «υπάρχουν πολιτικές ευθύνες»
Δεν με ενδιαφέρουν οι πολιτικές ευθύνες.
Με ενδιαφέρουν οι «ποινικές ευθύνες»

Με ενδιαφέρει οι νόμοι να είναι ίσοι για όλους.
Με ενδιαφέρει να υπάρχει «υπεύθυνος» σε κάθε τομέα.
Να υπάρχει ένας που θα πηγαίνει φυλακή.

Έγινε πρόσφατα μια έκρηξη στο Σκαραμαγκά και σκοτώθηκαν 8 άνθρωποι.
Ποιος είναι υπεύθυνος?
Αν δεν υπάρχει κανείς, υπεύθυνος θα πρέπει να είναι ο υπουργός.
Γιατί τον πληρώνουμε? Αν όχι για να αναλαμβάνει την ευθύνη?

Όταν ο Υπουργός Υγείας π.χ. δεν έχει καμία σχέση με την υγεία, πως αναλαμβάνει?
Τι ξέρει από γιατρούς και Νοσοκομεία?
Τίποτα.
Υποτίθεται ότι αναλαμβάνει την ευθύνη.
Ας την αναλάβει λοιπόν.
Αφήσανε κάποιον ασθενή και πέθανε γιατί δεν είχαν κρεβάτι στην εντατική?
Ποιος είναι υπεύθυνος?
Ο Διοικητής λέει «δεν είχαμε κρεβάτια»
Ο Γιατρός λέει «δεν είδα δεν ξέρω»

Ο Υπουργός λοιπόν πρέπει να δικαστεί σε 24 ώρες.
«Γιατί δεν είχατε κρεβάτια κύριε? είχαμε καμία επιστράτευση? είχαμε πόλεμο? είχαμε καταστροφές»?
«Όχι, δεν είχαμε τέτοια πράματα, ήταν μια μέρα σαν τις άλλες».
«Γιατί λοιπόν δεν υπήρχαν κρεβάτια»?
«Γιατί δεν είχαμε κονδύλια από το Υπουργείο Οικονομικών»
«Τα ζήτησες»?
«Και βέβαια, αλλά δεν μου τα έδωσαν»
«Και γιατί δεν παραιτήθηκες»?
«!»
«7 χρόνια και 6 μήνες στον Κορυδαλλό»

Ας έλθει τώρα και ο Υπουργός Οικονομικών
«Γιατί κύριε δεν του έδωσες τα κονδύλια»?
«Δεν είχαμε λεφτά»
«Πόσο στοίχισε κύριε η φιέστα της Δημοκρατίας»?
«Τόσο»
«Πες τα μου σε κρεβάτια, πόσα κρεβάτια στοίχισε? 100? 200? 300?»
«200»
«Αντί λοιπόν να τρώνε και να πίνουν 200 χαραμοφάηδες εκεί, θα είχαν σωθεί 200 άνθρωποι, οκ?
«Ναι αλλά.....»
«17 χρόνια στον Κορυδαλλό»

Αυτή είναι Δικαιοσύνη, θα σκεφτώ και γω και σεις και ο καθένας.
Και θα δικαστώ και γω αν έχω κλέψει κανά καρβέλι από το φούρνο της γειτονιάς.

«Γιατί araxte έκλεψες το καρβέλι»?
«Πείναγα κύριε Πρόεδρε»
«6 μήνες στον Κορυδαλλό»
Και πολύ είναι.
Αλλά δεν πειράζει.
Εφ όσον θα υπάρχει δικαιοσύνη δεν θα παραπονιέμαι.
Θα πάρω την οδοντόβουρτσά μου και θα πάω 6 μήνες μέσα χωρίς να βγάλω άχνα.

Αλλά είπαμε.
Δεν είναι τα «λάθη» των πολιτικών που με ενοχλούν.
Δεν είναι τα φαγοπότια.
Δεν είναι οι αρπαχτές.
Είναι που δεν βλέπω δίκαιη δικαιοσύνη.

Τα παραδείγματα είναι για γέλια βέβαια αν σκεφτείς τι φαγοπότι γίνεται κάθε μέρα.

Αλλά είναι και κάτι χειρότερο που με ενοχλεί.
Είναι που με μπερδεύουν.
Είναι που δεν υπάρχουν κανόνες.
Να ξέρω και γω τι να κάνω.
Να κλέβω ή όχι?
Να χτίσω ένα αυθαίρετο ή όχι?
Να περάσω με κόκκινο ή όχι?

Αυτό είναι που με κάνει να αισθάνομαι ένας βλάκας και μισός.
Τόσο καιρό και δεν έχω καταλάβει ποιοι είναι τέλος πάντων αυτοί οι κανόνες που πρέπει να ακολουθώ.





araxtos & 1+1/2 βλάκας